و خدا براى سكونت (دائم) شما منزلهايتان را مقرر داشت و (براى سكونت موقت سفر) از پوست و موى چهارپايان خيمهها را براى شما قرار داد تا وقت حركت و سكون سبك وزن و قابل انتقال باشد، و از پشم و كرك و موى آنها اثاثيه منزل (مانند گليم و نمد و قالى) و متاع و اسباب زندگانى (و لباسهاى فاخر) براى شما خلق فرمود كه تا هنگامى معين از آن استفاده كنيد. (80) و خداى عالم براى شما سايبانها از آنچه آفريده (از درختان و سقف و ديوار و كوهها) مهيّا ساخت و از غارهاى كوه پوشش و اتاقها برايتان قرار داد (تا از سرما و گرما پناهى گيريد) و نيز لباسى كه شما را از گرماى آفتاب (و سرماى زمستان) بپوشاند خلق كرد و نيز براى آنكه در جنگ محفوظ مانيد لباسى (از آهن) مقرّر گردانيد. اين چنين نعمتهاى خود را بر شما تمام و كامل مىكند تا مگر (منعم را بشناسيد و) مطيع و تسليم (امر او) باشيد. (81) پس اگر باز روى بگردانند (اى رسول ما) بر تو تبليغ روشن رسالت (و اتمام حجت) بيش نيست. (82) نعمت خدا را دانسته و شناخته باز انكار مىكنند و اكثر اينان كافرند. (83) و (به ياد خلق آور) روزى كه (در قيامت) ما از هر امتى (رسول و) شاهدى برانگيزيم آن گاه به كافران اجازه سخن و اعتذار داده نشود و نه توبه و انابه و عذرى از آنان پذيرند. (84) و روزى كه ستمكاران عذاب خدا را به چشم ببينند ديگر هيچ نه تخفيف عذاب و نه مهلت (آسايش) خواهند يافت. (85) و چون مشركان شريكان خود را مشاهده كنند گويند: بارالها، اينانند كه ما به جاى تو پرستش مىكرديم (آنها را كه ما را فريب دادند به جاى ما مجازات كن)، شريكان جواب دهند كه شما البته دروغ مىگوييد (ما هرگز شما را به پرستش خود نخوانديم). (86) و در آن روز همه كفار و مشركين تسليم فرمان خدا شوند و هر چه غير از خدا جعل كرده و مىپرستيدند همه از نظرشان محو و نابود شود. (87)