هر كس متاع عاجل و زودگذر دنيا را طالب است متاع دنيا را به او مىدهيم (ليكن باز) به هر كه خواهيم و هر چه مشيّت ازلى ما باشد، سپس (در عالم آخرت به كيفر كردارش) دوزخ را نصيب او كنيم كه با نكوهش و مردودى به جهنم درآيد. (18) و هر كه طالب حيات آخرت باشد و براى آن به قدر لزوم و طاقت بكوشد البته به شرط ايمان (به خدا) سعى چنين كسانى مقبول و مأجور خواهد بود. (19) و ما به هر دو فرقه (از دنيا طلبان و آخرت طلبان) به لطف پروردگارت مدد خواهيم داد، كه لطف و عطاى پروردگار تو از هيچ كس دريغ نخواهد شد. (20) بنگر تا ما چگونه (در دنيا) بعضى مردم را بر بعضى فضيلت و برترى بخشيديم (تا بدانى كه) البته مراتب آخرت بسيار بيش از درجات دنياست و برترى خلايق بر يكديگر به مراتب افزون از حد تصور است. (21) هرگز با خداى يكتا شرك و شريك مياور و گر نه به نكوهش و خذلان ابدى خواهى نشست. (22) و خداى تو حكم فرموده كه جز او را نپرستيد و درباره پدر و مادر نيكويى كنيد و چنان كه يكى از آنها يا هر دو در نزد تو پير و سالخورده شوند (كه موجب رنج و زحمت تو باشند) زنهار كلمهاى كه رنجيده خاطر شوند مگو و بر آنها بانگ مزن و آنها را از خود مران و با ايشان به اكرام و احترام سخنگو. (23) و هميشه پر و بال تواضع و تكريم را با كمال مهربانى نزدشان بگستران و بگو: پروردگارا، چنان كه پدر و مادر، مرا از كودكى (به مهربانى) بپروردند تو در حق آنها رحمت و مهربانى فرما. (24) خدايتان به آنچه در دلهاى شماست داناتر است، اگر همانا در دل انديشه صلاح داريد خدا هر كه را با نيّت پاك به درگاه او تضرع و توبه كند البته خواهد بخشيد. (25) و (اى رسول ما) تو خود حقوق خويشاوندان و ارحام خود را ادا كن و نيز فقيران و رهگذران بيچاره را به حق خودشان برسان و هرگز (در كارها) اسراف روا مدار. (26) كه مبذّران و مسرفان برادران شيطانهايند، و شيطان است كه سخت كفران (نعمت) پروردگار خود كرد. (27)