مؤمنان حقيقى آنهايى هستند كه به خدا و رسولش ايمان (و انقياد كامل) دارند و هر گاه در كارى اجتماعشان به حضور رسول (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) لازم باشد حاضر آيند و تا اجازه نخواهند هرگز از محضر او بيرون نمىروند. و (اى رسول ما) آنان كه از تو اجازه مىخواهند اينان به حقيقت اهل ايمان به خدا و رسولند، پس چون از تو اجازت طلبند كه بعضى مشاغل و امور خود را انجام دهند از آنان هر كه را خواهى اجازه ده و بر آنها از خدا طلب مغفرت و آمرزش كن، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (62) (اى مؤمنان) شما دعاى رسول (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) و ندا كردن او را مانند نداى بين يكديگر (بدون حفظ ادب مقام رسالت) قرار مدهيد (يا دعاى او را مانند دعاى خود نامستجاب مپنداريد)، خدا به حال آنان كه (براى سرپيچى از حكمش) به يكديگر پناه برده و از ميان شما رخ پنهان مىدارند آگاه است. پس بايد كسانى كه امر خدا را مخالفت مىكنند و از آن روى مىگردانند بترسند كه مبادا به فتنهاى بزرگ (تسلط سلطان جور) يا عذاب دردناك ديگر (مانند قتل و اسارت) گرفتار شوند. (63) آگاه باشيد كه آنچه در آسمانها و زمين است همه ملك خداست، شما به هر حالى باشيد البته خدا از آن آگاه است. و روزى كه بندگان را به سوى او بازگردانند (يعنى هنگام مرگ يا قيامت) آن روز به (جزاى) هر نيك و بدى كه كردهاند آگاهشان مىگرداند، و خدا به هر چيزى كاملاداناست. (64) 25- سورة الفرقان به نام خداوند بخشنده مهربان بزرگوار است پاك خداوندى كه فرقان را بر بنده خاص خود نازل فرمود تا (به اندرزهاى وى) اهل عالم را متذكر و خدا ترس گرداند. (1) آن خدايى كه پادشاهى آسمانها و زمين از آن اوست و هرگز فرزندى نگرفته و شريكى در ملك هستى نداشته و همه موجودات را او خلق كرده و حد و قدر هر چيز را معين فرموده است. (2)