مثل ايشان مانند كسى است كه آتشى بيفروزد، و همين كه روشن كند پيرامون او را، خدا روشنى آنان را ببرد و رها كند ايشان را در تاريكيى كه هيچ نبينند. (17) آنها كر و گنگ و كورند و (از ضلالت خود) بر نمىگردند. (18) يا مثل آنان چون كسانى است كه در بيابان، بارانى تند كه در آن تاريكى و رعد و برق است بر آنان ببارد، و آنان انگشتانشان را از ترس مرگ در گوش نهند مبادا از شدت صداى صاعقه بميرند، و خدا بر كافران احاطه دارد. (19) نزديك است برق روشنى چشمهايشان را ببرد، هر گاه روشنى بينند مىروند در آن، و چون تاريك شود بايستند، و اگر خدا مىخواست گوش آنها را كر و چشم آنان را كور مىساخت، كه خداوند بر هر چيز تواناست. (20) اى مردم، بپرستيد خدايى را كه آفريننده شما و پيشينيان شماست، باشد كه پارسا و منزّه شويد. (21) آن خدايى كه براى شما زمين را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو باريد از آسمان آبى كه به سبب آن بيرون آورد ميوههاى گوناگون براى روزى شما، پس كسى را مثل و مانند او قرار ندهيد در حالى كه مىدانيد (كه بىمانند است). (22) و اگر شما را شكّى است در قرآنى كه بر بنده خود (محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) فرستاديم، پس بياوريد يك سوره مانند آن، و گواهان خود را بخوانيد به جز خدا، اگر راست مىگوييد. (23) و اگر اين كار را نكرديد و هرگز نتوانيد كرد پس بپرهيزيد از آتشى كه هيزم آن مردم بدكار و سنگهاى خارا است كه (از قهر خدا) براى كافران مهيا شده است. (24)