و اما آن فرقه كه كافر شدند و آيات ما و ديدار آخرت را تكذيب كردند آنان را (براى كيفر) در عذاب دوزخ حاضر كنند. (16) پس خدا را هنگام شام و صبحگاه (در نماز مغرب و صبح) تسبيح و ستايش گوييد. (17) و سپاس (اهل عالم) در آسمانها و زمين مخصوص اوست و شما نيز در تاريكى شب و نيمه روز (در نماز عشاء و ظهر و عصر) به ستايش او مشغول شويد. (18) (آن خدايى را تسبيح و ستايش گوييد كه) زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون آورد (يعنى آدمى را از نطفه و نطفه را از آدمى برانگيزد) و زمين را پس از (فصل خزان و) مرگ (گياهان باز به نسيم جانبخش بهارش) زنده گرداند، و همين گونه شما را هم (پس از مرگ زنده كنند و از خاك) بيرون آرند. (19) و يكى از نشانههاى (قدرت) او اين است كه (پدر) شما آدميان را از خاك خلق كرد سپس (به توالد) بشرى (منشعب و نژادهايى مختلف) شديد كه (در همه روى زمين) منتشر گشتيد. (20) و باز يكى از آيات (لطف) او آن است كه براى شما از جنس خودتان جفتى بيافريد كه در كنار او آرامش يافته و با هم انس گيريد و ميان شما رأفت و مهربانى برقرار فرمود. در اين امر نيز براى مردم با فكرت ادلهاى (از علم و حكمت حق) آشكار است. (21) و يكى از آيات (قدرت) او خلقت آسمانها و زمين است و يكى ديگر اختلاف زبانها و رنگهاى شما آدميان، كه در اين امور نيز ادلهاى (از صنع و حكمت حق) براى دانشمندان عالم آشكار است. (22) و يكى از آيات او همين است كه شما در شب و روز به خواب رفته (و بيدار مىشويد) و از فضل خدا (يعنى روزى) طلب مىكنيد. در اين امر هم ادلهاى (از قدرتش) براى قومى كه (سخن حق) بشنوند پديدار است. (23) و يكى از آيات او آن است كه (رعد و) برق را به شما مىنماياند كه هم شما را (از صاعقه عذاب) مىترساند و هم (به باران رحمت خود) اميدوار مىگرداند، و نيز از آسمان باران مىفرستد تا زمين را پس از مرگش باز زنده گرداند. در اين امر نيز ادلهاى (از قدرت ايزد) براى اهل خرد آشكار است. (24)