ترجمه قرآن - الهى قمشه‌اى، مهدى - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : الهى قمشه‌اى، مهدى جلد : 1 صفحه : 408

و مردم (عادتشان اين است كه) هر گاه رنج و المى سخت به آنها رسد در آن حال خداى خود را به دعا مى‌خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روى مى‌كنند و پس از آنكه خدا به آنها رحمت خود را چشانيد (و از آن سختى نجاتشان داد) آن گاه باز گروهى از آنها به خداى خود مشرك مى‌شوند. (33)
تا نعمتى را كه به آنها عطا كرديم كفران كنند. (بارى، اى كافران ناسپاس) اينك (به هوا و هوس) تمتّع بريد كه به زودى به (كيفر اعمال خود) آگاه مى‌شويد. (34)
مگر ما دليل و حجتى فرستاديم كه درباره شرك و دعوت به بت پرستى ايشان سخن گويد (و برهان بر صحت شرك آورد)؟ (35)
و مردم (بر اين عادتند كه) هر گاه ما رحمتى به آنها چشانيم شاد شده و اگر رنج و بلايى از كرده خودشان ببينند در آن حال (به جاى توبه به درگاه خدا، از رحمتش به كلى) نوميد مى‌شوند. (36)
آيا نديدند كه همانا خدا هر كه را خواهد وسيع روزى كند و هر كه را خواهد تنگ روزى گرداند؟ همانا در اين امر ادله روشنى (از حكمت الهى) براى اهل ايمان پديدار است. (37)
پس حقوق ارحام و خويشان و مسكينان و در راه ماندگان را ادا كن كه اين براى آنان كه مشتاق لقاى خدا هستند بهترين كار است و هم اينان (كه نيكى كنند) رستگاران عالمند. (38)
و آن سودى كه شما به رسم ربا داديد كه بر اموال مردم (ربا خوار) بيفزايد (و يا هديه به اغنياء دهيد تا خود نفع زياد دنيوى بريد) نزد خدا هرگز نيفزايد (بلكه محو و نابود شود) و آن زكاتى كه از روى شوق و اخلاص به خدا (به فقيران) داديد (ثوابش چندين برابر شود و) همين زكات دهندگان هستند كه (نزد حق ثواب و بركات و دارايى) چند برابر دارند. (39)
خداست آن كسى كه شما را خلق كرده و روزى بخشيده سپس بميراند و باز (در قيامت) زنده گرداند، آيا آنان را كه شريك خدا دانيد هيچ از اين كارها توانند كرد؟ خدا از آنچه به او شريك گيرند پاك و منزه‌تر و بالاتر است. (40)
فساد و پريشانى به كرده بد خود مردم در همه برّ و بحر زمين پديد آمد تا خدا هم كيفر بعضى اعمالشان را به آنها بچشاند، باشد كه (از گنه پشيمان شده و به درگاه خدا) باز گردند. (41)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : الهى قمشه‌اى، مهدى جلد : 1 صفحه : 408

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست