آيا شما مردم به حسّ مشاهده نمىكنيد كه خدا انواع موجوداتى كه در آسمانها و زمين است براى شما مسخّر كرده و نعمتهاى ظاهر و باطن خود را براى شما فراوان فرموده؟ و (با وجود اين) برخى از مردم از روى جهل و گمراهى و بىخبرى از كتاب روشن (حق) در (دين) خداى متعال مجادله مىكنند. (20) و چون به اين مردم (اهل جدل و عناد) گويند كه بياييد از كتابى كه خدا فرستاده پيروى كنيد، جواب دهند ما تنها از طريقى كه پدران خود را بر آن يافتهايم پيروى مىكنيم. آيا هر چند آنان را شيطان به آتش دوزخ بخواند (باز پيرو آنها مىشوند)؟ (21) و هر كس روى تسليم و رضا به سوى خدا آرد و نكوكار باشد چنين كس به محكمترين رشته الهى چنگ زده است، و (بدانيد كه) پايان كارها به سوى خداست. (22) (اى رسول ما) تو از كفر هر كه كافر شود محزون مباش، كه رجوعشان به سوى ماست و ما آنان را سخت از (كيفر) كردارشان آگه مىسازيم، كه همانا خدا از اسرار دلهاى خلق هم آگاه است. (23) اندك زمانى آن كافران را (به لذّات فانى دنيا) برخوردار مىسازيم آن گاه (بعد از مرگ) به عذاب سختشان به ناچار گرفتار خواهيم كرد. (24) و اگر از اين كافران سؤال كنى آن كيست كه آسمانها و زمين را آفريده؟ البتّه جواب دهند خداست. باز گو: ستايش خداى را (كه كافران نيز معترفند) بلكه اكثر آنها (بر اين حقيقت كه آفريننده جهان خداست اگر به زبان گويند به دل) آگاه نيستند. (25) هر چه در آسمان و زمين است همه ملك خداست، كه خدا ذاتش بىنياز و اوصافش همه پسنديده است. (26) و اگر هر درخت روى زمين (در كف نويسندگان عالم) قلم شود و آب دريا به اضافه هفت درياى ديگر مركب گردد باز نگارش كلمات خدا (كه موجودات بىنهايت كتاب آفرينش است) ناتمام بماند، كه همانا خدا را اقتدار بىنهايت و حكمت بىپايان است. (27) خلقت و بعثت همه شما (خلايق بىشمار در آسانى بر خدا) جز مثل يك تن واحد نيست، كه همانا خدا شنوا و بيناست. (28)