آيا (اى رسول) نديدى (و اى مردم به حسّ مشاهده نمىكنيد) كه خدا شب را در روز و روز را در شب داخل كند و خورشيد و ماه را مسخّر ساخته كه هر يك تا وقت معيّنى (و به نظم ثابت مخصوصى) گردش كنند؟ و (نمىدانيد كه) خدا به هر چه مىكنيد آگاه است؟ (29) اين قدرت كامل بدين سبب است كه خداى يكتا حقّ مطلق و آنچه به جز او به خدايى مىخوانند همه باطل محض است و تنها خدا (كه حقّ و وجود حقيقى است) بلند مرتبه و بزرگوار است. (30) آيا نمىبينى كه چگونه كشتى به دريا به لطف و احسان خدا اسير مىكند تا به شما بعضى از آيات قدرتش را بنماياند؟ همانا در اين كار آياتى (از عجايب حكمتهاى خدا) البتّه بر هر شخص صبور (در بلا) و شكر گزار (در نعمت) پديدار است. (31) و هر گاه كه (دريا طوفانى شود و) موجى مانند كوهها آنها را فرو گيرد در آن حال خدا را با عقيده پاك و اخلاص كامل در دين مىخوانند و چون باز به ساحل نجاتشان رساند بعضى بر سبيل قصد (طاعت و شكر خدا) باقى مانند (و بعضى به كفر شتابند) و آيات ما را انكار نمىكند جز آن كس كه غدّار و عهد شكن و كافر و ناسپاس است. (32) اى مردم، از خدا بترسيد و بينديشيد از آن روزى كه نه هيچ پدرى ذرهاى به كار فرزند آيد و نه هيچ فرزندى ذرهاى به كار پدر آيد، البتّه وعده خدا حق و حتمى است، پس زنهار شما را زندگانى دنيا فريب ندهد و شيطان فريبنده شما را از (عقاب) خدا (به عفو و كرمش) سخت مغرور نگرداند. (33) همانا علم ساعت (قيامت) نزد خداست و او باران را فرو بارد و او آنچه (از نر و ماده و زشت و زيبا) كه در رحمهاى آبستن است مىداند و هيچ كس نمىداند كه فردا (از سود و زيان) چه خواهد كرد و هيچ كس نمىداند كه به كدام سرزمين مرگش فرا مىرسد (و به خاك مىرود)، كه تنها خدا دانا و آگاه است. (34)