و البته ما كافران را عذاب نزديكتر (و كمتر به بلاهاى دنيا يا در برزخ) بچشانيم غير آن عذاب بزرگتر و شديدتر (قيامت يا قيام حجّت عصر عليه السّلام) تا مگر (متنبّه و پشيمان از كفر و عصيان شوند و به سوى خدا) باز گردند. (21) و كدامين كس در عالم از آن كس كه به آيات خدا پند و تذكّرش دادند و باز اعراض كرد ستمكارتر است؟ البته ما از بدكاران انتقام خواهيم كشيد. (22) و همانا ما به موسى كتاب (تورات) را عطا كرديم پس تو در ملاقات او (يعنى ملاقات موسى با خدا در قيامت يا شب معراج با تو) هيچ شك مدار، و ما او را سبب هدايت بنى اسرائيل قرار داديم. (23) و برخى از آن بنى اسرائيل را امام و پيشوايانى كه خلق را به امر ما (نه به امر خلق) هدايت كنند قرار داديم براى آنكه (در راه حق) صبر كردند و در آيات ما مقام يقين يافتند. (24) البته خداى تو به روز قيامت در آنچه اين مردم (از آيات و احكام الهى) اختلاف كلمه مىانگيختند حكم خواهد كرد. (25) آيا آن طوايف و قبايلى را كه ما پيش از اين مردم كنونى هلاك كرديم و اينان اينك در ديارشان به جاى آنها رفت و آمد مىكنند هلاك آنها موجب هدايت و عبرت اينان نگرديد؟ البته در اين هلاك پيشينيان آياتى (از پند و عبرت خلق) است، آيا باز هم سخن نمىشنوند؟ (26) آيا نديدند كه ما آب باران را به سوى زمين خشك بىآب و گياه مىبريم آن گاه حاصلى كه خود و چهارپايانشان از آن بخورند مىرويانيم؟ آيا باز هم چشم بصيرت نمىگشايند (تا لطف رحمت واسع خدا را به خلق بنگرند)؟ (27) و كافران مىگويند: اين فتح و گشايش (يعنى روز قيامت يا فتح مكه به دست مسلمين كه وعد و وعيد مىدهيد) كى خواهد بود اگر راست مىگوييد؟ (28) بگو كه (امروز بايد ايمان آريد كه) روز فتح، ايمان آنان كه كافر بودند سود نبخشد و آنها را مهلت ندهند. (29) پس از آن كافران اعراض و دورى كن و منتظر (فتح و فيروزى خدا) باش، كه آنها هم منتظر (قوّت خويش و ضعف و شكست تو) هستند. (30)