و آنها به اعضاء بدن گويند: چرا بر اعمال ما شهادت داديد؟ آن اعضاء جواب گويند: خدايى كه همه موجودات را به نطق آورد ما را نيز گويا گردانيد و او شما را نخستين بار بيافريد و باز به سوى او بازگردانيده مىشويد. (21) و شما كه (اعمال زشت خود را) پنهان مىداشتيد براى اين نبود كه گوش و چشمهاى شما و پوست بدنهايتان امروز شهادت ندهند (زيرا تصور نمىكرديد كه اعضاى شما هم شاهد اعمال شما هستند) و ليكن (گناه را پنهان مىكرديد) به گمانتان كه اكثر اعمال زشتى كه (از خلق) پنهان مىكنيد از خدا هم پنهان است و بر آن آگاه نيست. (22) و همين گمان باطل شما در باره خدا بود كه موجب (معصيت و) هلاكت شما گرديد و امروز همه از زيانكاران شديد. (23) اينك اگر صبر و تحمل كنند (چگونه بتوانند كه) جاى در آتش دارند و اگر فرياد و بيتابى كنند فريادرس و دادخواهى ندارند. (24) و ما رفيقان و يارانى (از شياطين) بر آنها گماشتيم تا آنچه پيش روى آنهاست (از نعمت و لذتهاى فانى دنيا) در نظرشان جلوه دادند و آنچه از عقب دارند (از نعمت و لذات ابدى آخرت فراموش كردند) و وعده عذاب الهى بر آنها حتم و لازم گرديد و چون امّتانى از جنّ و انس كه پيش از آنها (غرق دنيا بودند و با كفر و عصيان) درگذشتند، سخت زبون و زيانكار شدند. (25) و كافران (به مردم) گفتند: به اين قرآن گوش فرا ندهيد و سخنان لغو و باطل در آن القاء كنيد تا مگر بر او غالب شويد. (26) ما هم كافران را البته عذابى سخت بچشانيم و بدتر از آنچه مىكردند كيفر كنيم. (27) اين است جزاى دشمنان خدا كه همان آتش دوزخ است كه منزل ابدى آنهاست به كيفر آنكه آيات (و رسل) ما را انكار مىكردند. (28) و كافران (چون مشاهده عذاب كنند با حسرت و ندامت) گويند: پروردگارا، آن دو گروه از جنّ و انس را كه ما را گمراه كردند به ما نشان ده تا آنها را زير پا بيفكنيم تا پست و ذليلترين مردم شوند. (29)