آنان كه گفتند: محققا پروردگار ما خداى يكتاست و بر اين ايمان پايدار ماندند فرشتگان رحمت بر آنها نازل شوند (و مژده دهند) كه ديگر هيچ ترسى (از وقايع آينده) و حزن و اندوهى (از گذشته خود) نداشته باشيد و شما را به همان بهشتى كه (انبيا) وعده دادند بشارت باد. (30) ما در دنيا و آخرت ياران و دوستداران شماييم و براى شما در بهشت ابد هر چه مايل باشيد يا آرزو و تقاضا كنيد همه مهيّاست. (31) اين سفره احسان را خداى غفور مهربان (به پاداش ثبات ايمان) براى شما گسترده است. (32) در جهان از آن كس كه (چون پيغمبران) خلق را به سوى خدا خواند و نيكوكار گرديد و گفت كه من از تسليم شوندگان خدايم كدام كس بهتر و نيكو گفتارتر است؟ (33) و هرگز نيكى و بدى در جهان يكسان نيست، هميشه بدى (خلق) را به بهترين شيوه (كه خير و نيكى است پاداش ده و) دور كن تا همان كس كه گويى با تو بر سر دشمنى است دوست و خويش تو گردد. (34) و ليكن به اين مقام بلند (يعنى در پاداش بدى نيكى كردن) كسى نمىرسد جز آنان كه (در راه ديندارى) داراى مقام صبر و ثبات و (در معرفت الهى) صاحب حظّ بزرگند. (35) و هر گاه از شيطان تو را وسوسه و تحريكى رسد به خدا پناه بر كه او شنوا و داناست. (36) و از جمله آيات قدرت الهى خلقت شب و روز و خورشيد و ماه است، نبايد هرگز پيش خورشيد و ماه سجده بريد، بلكه اگر به حقيقت خدا پرستيد خدايى را كه خورشيد و ماه را آفريده است سجده و پرستش كنيد. (37) پس اگر كافران (از پرستش خدا) تكبر و بزرگ منشى ورزند فرشتگان (و قواى بىنهايت عالم بالا) كه نزد خدايند شب و روز بىهيچ خستگى و ملال به تسبيح و طاعت حضرت حق مشغولند. (38)