و آنان كه در دين خدا (از حسد و عناد با رسولش) جدل و احتجاج برانگيزند پس از آنكه خلق دعوت او را پذيرفتند حجت آنها نزد خدا لغو و باطل است و بر آنها قهر و غضب و عذاب سخت خواهد بود. (16) خداست آن كه كتاب (آسمانى) را به حق و نيز ترازوى عدالت را فرستاد، و تو چه دانى؟ ممكن است ساعت قيامت بسيار نزديك باشد. (17) آنان كه به ساعت قيامت ايمان نمىآورند (به تمسخر) تقاضاى تعجيل در ظهور قيامت مىكنند، امّا اهل ايمان از آن روز سخت ترسانند و مىدانند كه آن روز (و همه وعدههاى آخرت) بر حق است. الا (اى مردم) بدانيد آنان كه در قيامت جدل و انكار مىكنند سخت در گمراهى دور (از سعادت) اند. (18) خدا را به بندگان لطف و محبت بسيار است، هر كه را بخواهد روزى مىدهد و او تواناى مطلق و مقتدر و غالب است. (19) هر كس حاصل كشت آخرت را بخواهد ما بر تخمى كه كاشته مىافزاييم و هر كه تنها حاصل كشت دنيا را بخواهد او را هم از آن نصيب مىكنيم ولى در آخرت (از نعمت ابدى آن چون نخواسته) نصيبى نخواهد يافت. (20) آيا خدايان باطل مشركان بر آنها شرع و احكامى كه خدا اجازه نفرموده جعل كردهاند؟ و اگر كلمه فصل (يعنى حكم تأخير عذاب) نبود ميان آنها (به هلاكت) حكم مىشد، و ستمكاران را البته (روزى) عذاب دردناك خواهد بود. (21) (در آن روز) ظالمان را بينى كه از (كيفر) كردار خود سخت ترسان و هراسانند و البته به كيفر خواهند رسيد، و آنان كه به خدا ايمان آوردند و نيكوكار شدند در باغهاى بهشت منزل يافته و نزد خداى خود هر چه خواهند بر آنان مهيّاست. اين همان فضل و رحمت نامنتهاى خداست (كه نصيب اهل ايمان است). (22)