اين (بهشت ابد) همان است كه خدا به بندگانى كه ايمان آورده و نيكوكار شدند بشارت آن را داده است. بگو: من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم كه مودّت و محبّت مرا در حقّ خويشاوندان منظور داريد (و دوستدار آل محمّد باشيد، كه اين اجر هم به نفع امت و براى هدايت يافتن آنهاست)، و هر كه كارى نيكو انجام دهد ما نيز در آن مورد بر نيكوييش بيفزاييم كه خدا بسيار آمرزنده گناهان و پذيرنده شكر بندگان است. (23) بلكه (مردم نادان) خواهند گفت: او (محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) بر خدا دروغ بسته (كه محبّت اهل بيت را بر امت واجب كرده. چنين نيست و هرگز رسولى بر خدا دروغ نتواند بست كه) اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مىنهد و به كلمات (وحى) خود سخن باطل را محو و نابود و حق را ثابت و برقرار مىگرداند، كه خدا به اسرار دلهاى خلق كاملا آگاه است. (24) و اوست خدايى كه توبه بندگانش را مىپذيرد و گناهان را مىبخشد و هر چه كنيد مىداند. (25) و دعاى آنان را كه ايمان آورده و نيكوكار شوند مستجاب مىگرداند و از فضل و كرم خود بر ثواب آنها مىافزايد، و براى كافران عذابى سخت خواهد بود. (26) و اگر خدا روزى بندگان را وسيع و فراوان كند در روى زمين ظلم و طغيان بسيار كنند ليكن به اندازهاى كه بخواهد (و صلاح داند) نازل مىگرداند، كه خدا به احوال بندگانش آگاه و بيناست. (27) و اوست خدايى كه باران را پس از نوميدى خلق مىفرستد و رحمت (و نعمت) خود را فراوان مىگرداند و اوست خداوندگار محبوب الذّات ستوده صفات. (28) و از جمله آيات (قدرت) او خلقت آسمانها و زمين است و هم آنچه در آنها از انواع جنبندگان پراكنده است، و او بر جمع آورى موجوداتى كه (در آسمانها و كرات بىشمار عالم) پراكنده است هر وقت بخواهد قادر است. (29) و آنچه از رنج و مصائب به شما مىرسد همه از دست (اعمال زشت) خود شماست در صورتى كه خدا بسيارى از اعمال بد را عفو مىكند. (30) و شما در زمين هيچ قدرتى نداريد و از كوچكترين قواى جهان زبون و عاجزيد و غير خدا در عالم هيچ يار و ياورى نداريد. (31)