آنان كه (به درگاه الهى) عرضه دارند: پروردگارا: (به كرم خود) گناهان ما ببخش و ما را از عذاب جهنّم نگاه دار. (16) آنان صابران و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و استغفار كنندگان در سحرگاهانند. (17) خدا به يكتايى خود گواهى دهد كه جز ذات اقدس او كه نگهبان عدل و درستى است خدايى نيست، و فرشتگان و دانشمندان نيز به يكتايى او گواهى دهند؛ نيست خدايى جز او كه (بر همه چيز) توانا و داناست. (18) همانا دين (پسنديده) نزد خدا آيين اسلام است، و اهل كتاب راه اختلاف نپيمودند مگر پس از آگاهى به حقّانيت آن، و اين خلاف را از راه حسد در ميان آوردند. و هر كس به آيات خدا كافر شود (بترسد كه) محاسبه خدا زود خواهد بود. (19) پس اگر با تو (براى مخالفت با دين حقّ، به باطل) احتجاج كنند، بگو: من و پيروانم خود را تسليم امر خدا نمودهايم. و بگو با اهل كتاب و با امّيان: آيا شما هم (چون حق پديدار شود) تسليم حق شده و ايمان آريد؟ و چنانچه ايمان آرند هدايت يافتهاند و اگر (از حق) روى گردانند بر تو چيزى جز تبليغ (دين خدا) نيست و خداوند به حال بندگان بيناست. (20) همانا آنان كه به آيات خدا كافر شوند و انبياء را بىجرم و به ناحق بكشند و آن مردمى را كه (خلق را) به درستى و عدل خوانند به قتل رسانند، آنها را به عذاب دردناك بشارت ده. (21) آنهايند كه اعمالشان در دنيا و آخرت تباه گرديده و كسى آنها را (براى نجات از عذاب) يارى نخواهد كرد. (22)