و اوست كه خلق را (براى انس با هم) جفت نر و ماده آفريده است. (45) از نطفهاى آفريده كه (از مردان به رحم زنان) مىريزد. (46) و هم بر اوست كه ايجاد نشئه آخرت كند. (47) و هم اوست كه (بندگان را) بىنياز كند و سرمايه (هر سعادت) بخشد. (48) و هم اوست آفريننده ستاره شعرى (پس آفريننده را پرستيد نه ستاره را). (49) و هم اوست كه نخستين قوم عاد را هلاك ساخت. (50) و قوم ثمود را، و هيچ باقى نگذاشت. (51) و پيش از اينان قوم نوح را كه ظالم و سركشتر بودند هلاك گردانيد. (52) و شهرهاى قوم لوط را واژگون ساخت. (53) تا آنكه بر آنها عذابى بسيار سخت احاطه كرد. (54) پس (اى بشر) به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت جدل و انكار مىكنى؟ (55) اين رسول هم مانند رسولان پيشين ترساننده خلق (از قهر خدا) است. (56) روز قيامت بسيار نزديك شده است. (57) هيچ كس غير خدا آن روز را آشكار نتواند ساخت. (58) آيا از اين سخن تعجب مىكنيد، (59) و (به فسوس و مسخره بر آن) مىخنديد و (به روزگار سخت خود) نمىگرييد، (60) و شما سخت غافليد (از اين خواب غفلت برخيزيد و)، (61) بعد از اين به سجده و عبادت خدا پردازيد. (62) 54- سورة القمر به نام خداوند بخشنده مهربان آن ساعت (قيامت يا قيام رسول حق) نزديك آمد و ماه آسمان شكافته شد (اين آيه راجع به شقّ القمر است كه كفّار از رسول اكرم درخواست كردند). (1) و اگر كافران، بزرگ آيت و معجزى (چون شكافتن ماه) هم ببينند باز اعراض كرده و گويند كه اين سحرى نيرومند و كامل است. (2) و آنها (رسول حق را) تكذيب كرده و پيرو هواى نفس باطل خود شدند و هر (حق و باطل) امرى را عاقبت (در بهشت يا دوزخ) مقرّى خواهد بود. (3) و اخبارى كه مايه عبرت و انزجار از معصيت است كاملا به مردم رسيد. (4) (قرآن) حكمت بالغه خداست و (اگر از آن پند نگيريد) ديگر از اين پس هيچ اندرز و پند (شما را) سودى نخواهد بخشيد. (5) پس روى از كافران بگردان (تا) روزى كه ندا كنندهاى (چون اسرافيل، خلق را) به عالمى حيرت آور و قيامتى هولانگيز دعوت كند. (6)