كه (از هول آن) كافران به خوارى چشم بر هم نهند و سر از قبرها بر آورده مانند ملخ به عرصه محشر منتشر شوند. (7) در آن حال منادى محشر را ناچار به سرعت اجابت كنند، كافران با هم گويند: اين روز همان روز سخت است (كه ما انكار مىكرديم). (8) پيش از اينان هم قوم نوح بنده ما نوح را تكذيب كردند و گفتند: او مردى ديوانه است، و (با زجر و ستم بسيار كه از آنها كشيد از دعوت به حق) بازداشته شد. (9) تا آنكه به درگاه خدايش دعا كرد كه من سخت مغلوب قوم شدهام تو مرا يارى فرما. (10) ما هم درهاى آسمان گشوديم و سيلابى از آسمان فرو ريختيم. (11) و در زمين چشمهها جارى ساختيم تا آب آسمان و زمين با هم به طوفانى كه مقدّر حتمى بود اجتماع يافت. (12) و نوح را در كشتى محكم اساس برنشانديم. (13) كه آن كشتى با نظر و حفظ و عنايت ما روان مىگشت (و چنين كرديم) تا به نوح كه مورد كفر و انكار قوم قرار گرفت پاداش دهيم. (14) و آن كشتى را محفوظ داشتيم تا آيت عبرت خلق شود، آيا كسى هست كه از آن پند گيرد؟ (15) پس (اى بدكاران عالم بنگريد كه) سختى عذاب و تنبيه من چگونه بود! (16) و ما قرآن را براى وعظ و اندرز بر فهم آسان كرديم آيا كسى هست كه از آن پند گيرد؟ (17) قوم عاد نيز (پيغمبرشان هود را) تكذيب كردند، پس باز بنگريد كه عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! (18) ما بر هلاك آنها تند بادى در روز نحسى پايدار فرستاديم. (19) كه آن باد مردم را از جا بر مىكند چنان كه ساق درخت خرما از ريشه افكنند. (20) پس باز بنگريد كه عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! (21) و ما قرآن را براى وعظ و اندرز بر فهم آسان كرديم آيا كسى هست كه از آن پند گيرد؟ (22) قوم ثمود هم آيات حق را تكذيب كردند. (23) و گفتند: آيا سزد كه ما يك بشرى از جنس خودمان را پيروى كنيم؟ در اين صورت به گمراهى و جنون سخت در افتادهايم. (24) آيا بين ما افراد بشر تنها بر او وحى رسيد؟! (چنين نيست) بلكه او مرد دروغگوى بىباك و خودپسندى است. (25) اين منكران به زودى فرداى قيامت كاملا معلومشان شود كه دروغگوى بىباك و خودپسند كيست. (26) ما (به صالح گفتيم كه) براى امتحان آنها ناقه را (به درخواست آنها از سنگ) بيرون مىفرستيم و تو مراقب حالشان باش و (بر آزارشان) صبر پيشه گير. (27)