و به آنها خبر ده كه نوشيدن آب چشمه بين آنها و ناقه تقسيم شده (كه يك روز سهم ناقه و روزى براى آنهاست) و هر يك بر سهم خود حاضر آيند. (28) آن قوم شقى صاحب و رئيس خود را خواندند تا مجهز شد و ناقه را پى كرد. (29) پس (باز بنگريد كه) عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! (30) ما بر هلاك آنها يك صيحه (عذاب آسمانى) فرستاديم و همه مانند گياه خشك و خرد شدند. (31) و ما قرآن را براى وعظ و اندرز بر فهم آسان كرديم آيا كسى هست كه از آن پند گيرد؟ (32) قوم لوط نيز آيات و رسول حق را تكذيب كردند. (33) ما هم جز خانواده لوط كه به وقت سحر نجاتشان داديم همه آنان را به سنگباران هلاك نابود كرديم. (34) نجات اهل بيت لوط هم به نعمت و لطف ما بود، بلى ما چنين شكرگزاران را پاداش مىدهيم. (35) لوط آن قوم را از قهر و مؤاخذه ما ترسانيد باز آنها در آيات ما شك و انكار كردند. (36) و قوم از او مهمانانش را (كه فرشتگانى زيبا بودند، بر سوء قصد) طلبيدند، ما هم چشم آنها را بىنور و نابينا كرديم (و گفتيم كه) اينك عذاب قهر و انتقام مرا بچشيد. (37) و شبى به صبحگاه رسيد كه (مرگ آمد و) عذاب دايم (دوزخ) گريبانشان گرفت. (38) (و گفتيم) اينك عذاب قهر و انتقام مرا بچشيد. (39) و ما قرآن را براى وعظ و اندرز بر فهم آسان كرديم آيا كسى هست كه از آن پند گيرد؟ (40) و بر ارشاد فرعونيان هم رسول و آيات الهى آمد. (41) آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، ما هم به قهر و اقتدار خود از آنها سخت مؤاخذه كرديم. (42) آيا كفار شما (مكّيان) بهتر (و قوىتر) از آن امم گذشتهاند يا شما را برائت و امانى در كتب (آسمانى از عذاب خدا) هست؟ (43) بلكه مىگويند: ما با هم مجتمع و بسياريم و پيروزيم. (44) به زودى آن جماعت (در جنگ بدر) شكست خورده و به جنگ پشت كنند. (45) بلكه ساعت قيامت وعدهگاه آنهاست و آن روزى بسيار سختتر و ناگوارتر (از روز بدر) است. (46) البته بدكاران عالم (در دنيا) به گمراهى و (در آخرت) در آتش سوزان دوزخند. (47) روزى كه آنها را به رو در آتش دوزخ كشند (و گويند) اينك الم جهنم را بچشيد! (48) ما هر چه آفريديم به اندازه آفريديم. (49)