كه اين قرآن كتابى بسيار بزرگوار و سودمند و گرامى است. (77) كه در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. (78) كه جز دست پاكان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. (79) تنزيلى از پروردگار عالم است. (80) آيا با اين سخن (آسمانى) باز انكار و نفاق مىورزيد؟ (81) و بهره خود را تكذيب آن قرار مىدهيد؟ (82) پس چرا هنگامى كه جان كسى به گلو رسد. (83) و شما وقت مرگ (بر بالين آن مرده حاضريد و او را) مىنگريد. (84) و ما به او از شما نزديكتريم ليكن شما بصيرت نداريد. (85) پس چرا اگر حيات به دست شما و طبيعت است و شما را آفرينندهاى نيست. (86) روح را دوباره به بدن مرده باز نمىگردانيد اگر راست مىگوييد؟ (87) پس (بدانيد آن كه بميرد) اگر از مقربان درگاه خداست. (88) آنجا در آسايش و نعمت و بهشت ابدى است. (89) و اگر از اصحاب يمين است. (90) پس (وى را بشارت دهيد كه) تو را (از هر رنج و درد و الم) ايمنى و سلامت است. (91) و اما اگر از منكران و گمراهان است. (92) نصيبش حميم جهنم است. (93) و جايگاهش آتش دوزخ است. (94) اين (وعد و وعيد) البته يقين و حق و حقيقت است. (95) پس به نام بزرگ خداى خود تسبيح گوى. (96) 57- سورة الحديد به نام خداوند بخشنده مهربان هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش يكتا خدايى كه مقتدر و حكيم است مشغولند. (1) آن خدايى كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست، او زنده مىگرداند و باز مىميراند و اوست كه بر همه چيز تواناست. (2) اوّل و آخر هستى و پيدا و پنهان وجود همه اوست و او به همه امور عالم داناست. (3)