(اى رسول ما ياد آر) روزى كه مردان و زنان مؤمن شعشعه نور ايمانشان پيش رو و سمت راست آنها بشتابد (و آنان را مژده دهند كه) امروز شما را به بهشتى كه نهرها زير درختانش جارى است بشارت باد كه در آن بهشت جاودان خواهيد بود. اين همان سعادت و فيروزى بزرگ است. (12) و باز آن روز مردان و زنان منافق به اهل ايمان گويند: مشتابيد و به ما فرصتى دهيد تا ما هم از نور شما روشنايى برگيريم. در پاسخ به آنها گويند: واپس گرديد (يعنى اگر مىتوانيد به دنيا بازگرديد) و از آنجا نور طلبيد. در اين گفتگو باشند كه بين آن دوزخيان با اهل بهشت حصارى حايل گردد و بر آن حصار درى باشد كه باطن و درون آن در، بهشت رحمت است و از جانب ظاهر آن عذاب جهنم خواهد بود. (13) باز منافقان (بهشتيان را) ندا كنند كه آخر نه ما هم با شما بوديم؟ آنها جواب دهند: بلى راست مىگوييد ليكن شما (به نفاق با خدا) خود را به فتنه افكنديد و انتظار (هلاكت مؤمنان) داشتيد و (در كار دين) به شك و ريب بوديد و آرزوهاى دنيا فريبتان داد تا وقتى كه امر خدا (يعنى مرگ) فرا رسيد و شيطان فريبنده شما را غافل و مغرور گردانيد. (14) پس امروز (بر نجات هيچ يك) از شما منافقان و كافران فديه و عوض نپذيرند، همه منزلگاهتان آتش دوزخ است و آن آتش شما را سزاوارتر است و بسيار به بد منزلى باز مىگرديد. (15) آيا نوبت آن نرسيد كه گرويدگان (ظاهرى از باطن به خدا بگروند و) دلهاشان به ياد خدا خاشع گردد و به آنچه از حق نازل شد بذل توجه كنند و مانند كسانى كه پيش از اين برايشان كتاب آسمانى آمد (يعنى يهود و نصارى) نباشند كه دوره طولانى (زمان فترت) بر آنها گذشت و دلهاشان زنگ قساوت گرفت و بسيارى فاسق و نابكار شدند؟ (16) بدانيد كه خداست كه زمين را پس از مرگ (خزان) زنده مىگرداند. ما آيات و ادلّه (قدرت خود) را براى شما بيان كرديم تا مگر فكر و عقل به كار بنديد. (17) همانا مردان و زنانى كه در راه خدا (به فقيران) صدقه و احسان كنند و به خدا قرض نيكو دهند (يعنى به محتاجان قرض الحسنه دهند) احسان آنها را چندين برابر سازند و پاداش با لطف و كرامت نيز خواهند داشت. (18)