(زنانى كه طلاق رجعى دهيد تا در عدّهاند) آنها را در همان منزل خويش كه ميسّر شماست بنشانيد و به ايشان (در نفقه و سكنى) آزار و زيان نرسانيد تا آنان را در مضيقه و رنج در افكنيد (كه به ناچار از حق خود بگذرند) و به زنان مطلّقه اگر حامله باشند تا وقت وضع حمل نفقه دهيد آن گاه اگر فرزند شما را شير دهند اجرتشان را بپردازيد و (در كار فرزند) ميان خود به نيكى مشورت و سازش كنيد. و اگر با هم سختگيرى كنيد (مادر صرف نظر كند تا) زن ديگرى او را شير دهد. (6) مرد دارا به وسعت و فراوانى نفقه زن شيرده دهد، و آن كه نادار و تنگ معيشت است از آنچه خدا به او داده انفاق كند. كه خدا هيچ كس را جز به مقدار آنچه (توانايى) داده تكليف نمىكند، و خدا به زودى بعدِ هر سختى آسانى قرار دهد. (7) و چه بسيار مردم ديارى كه از امر خدا و رسولانش سرپيچيدند (و كافر شدند) ما هم آنان را به حساب سخت مؤاخذه كرديم و به عذاب بسيار شديد معذّب ساختيم. (8) تا كيفر كردار خود چشيدند و عاقبت كارشان زيانكارى (و حسرت) گرديد. (9) (و) خدا بر آنان عذاب سخت (جهنم) مهيّا ساخت، پس شما اى خردمندانى كه ايمان آوردهايد از خدا بترسيد (و راه طاعت پيش گيريد) كه خدا براى (هدايت) شما ذكر (يعنى قرآن) نازل كرد. (10) (و نيز فرستاد) رسول بزرگوارى را كه براى شما آيات روشن بيان خدا را تلاوت مىكند تا آنان را كه ايمان آورده و نيكوكار شدند از ظلمات (جهل) به سوى نور (معرفت و ايمان) باز آرد، و هر كس به خدا ايمان آورده و نيكوكار شود خدا او را در باغهاى بهشتى در آرد كه نهرها زير درختانش جارى است و هميشه در آن بهشت ابد متنعّمند، كه خدا (در آنجا) رزق بسيار نيكو بر او مهيّا ساخته است. (11) خدا آن كسى است كه هفت آسمان را آفريد و مانند آن آسمانها از (هفت طبقه) زمين خلق فرمود؛ امر نافذ او در بين هفت آسمان و زمين نازل مىشود تا بدانيد كه خدا بر هر چيز توانا و به احاطه علمى بر همه امور عالم آگاه است. (12)