66- سورة التحريم به نام خداوند بخشنده مهربان اى پيغمبر گرامى براى چه آن را كه خدا بر تو حلال فرمود تو بر خود حرام مىكنى تا زنانت را از خود خشنود سازى؟ در صورتى كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است (بر هيچ كس خصوص بر تو رسول گراميش سخت نخواهد گرفت. در تفسير وارد است كه روزى حَفْصه با اجازه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به خانه پدرش عمر رفت، پيغمبر با ماريه در حجره حَفْصه خلوت كرد. ناگه او رسيد و غوغا انگيخت كه تو در حجره من با كنيزى خلوت كردى و آبروى مرا نزد زنانت بردى. حضرت براى خشنودى او فرمود: من ماريه را بر خود حرام كردم ولى اين سرّ نزد تو است با هيچ كس مگوى. او به فور عايشه را هم آگه ساخت، او هم با رسول راجع به ماريه گفتگو كرد. حضرت سوگند خورد كه ماريه را ترك گويد. آن دو زن شاد شدند و اين آيه نازل گرديد). (1) خدا مقرر كرد براى شما كه سوگندهاى خود را (به كفّاره) بگشاييد، و خدا مولاى شما بندگان (و حكمش نافذ) است و هم او (به هر چيز عالم) دانا و به حكمت (تمام امور خلق) آگاه است. (2) وقتى پيغمبر با بعضى زنان خود (يعنى با حفصه راجع به ماريه يا راجع به رياست ابو بكر و عمر) سخنى به راز گفت و آن زن (چون خيانت كرده و ديگرى يعنى عايشه را) بر سرّ پيغمبر آگه ساخت و خدا به رسولش خبر داد او بر آن زن برخى را اظهار كرد و به رويش آورد و برخى را پردهدارى نمود و اظهار نكرد؛ چون او را از افشاء آن سرّ آگاه ساخت آن زن گفت: رسولا، تو را كه واقف ساخت (كه من سرّ تو بر كسى فاش كردهام)؟ رسول گفت: مرا خداى داناى آگاه خبر داد. (3) اينك اگر هر دو زن به درگاه خدا توبه كنيد (رواست كه) البته دلهاى شما (خلاف رضاى پيغمبر) ميل كرده است، و اگر با هم بر آزار او اتفاق كنيد خدا يار و نگهبان اوست و جبريل امين و مردان صالح با ايمان (يعنى على عليه السّلام به روايت عامّه و خاصّه) و فرشتگان حق يار و مددكار اويند. (4) اميد است كه اگر پيغمبر شما را طلاق داد خدا زنانى بهتر از شما به جايتان با او همسر كند كه همه با مقام تسليم و ايمان و خضوع اطاعت كنند و اهل توبه و عبادت باشند و رهسپار (طريق معرفت)، چه بكر چه غير بكر. (5) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خود را با خانواده خويش از آتش دوزخ نگاه داريد چنان آتشى كه مردم (دلسخت كافر) و سنگ (خارا) آتشافروز اوست و بر آن دوزخ فرشتگانى بسيار درشتخو و دلسخت مأمورند كه هرگز نافرمانى خدا را (در اجراى قهر و غضب حق) نخواهند كرد و آنچه به آنها حكم شود انجام دهند. (6) (به كافران گويند) اى كافران، امروز عذرخواهى مكنيد (كه پذيرفته نيست) تنها آنچه (در دنيا) مىكردهايد به آن مجازات مىشويد. (7)