تا باران آسمان بر شما فراوان نازل كند. (11) و شما را به مال بسيار و پسران متعدد مدد فرمايد و باغهاى خرّم و نهرهاى جارى به شما عطا كند. (12) چرا شما مردم خداى را به عظمت و وقار باور نداريد؟ (13) و حال آنكه او شما را (از نطفهاى) به انواع خلقت و اطوار گوناگون (ارمتب آدميّت) بيافريد. (14) آيا نديديد كه خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتى (بسيار منظم و محكم) خلق كرد، (15) و در آن آسمانها ماه شب را فروغى تابان و خورشيد روز را چراغى فروزان ساخت؟ (16) و خدا شما را مانند نباتات مختلف از زمين برويانيد. (17) آن گاه بار ديگر (پس از مرگ) به زمين باز گرداند و ديگر بار هم شما را (از خاك به روز حساب) برانگيزد. (18) و خدا زمين را براى شما چون بساط (پرنعمت) بگسترانيد. (19) تا در زمين راههاى مختلف وسيع بپيماييد. (20) نوح گفت: پروردگارا (با اين همه تبليغ و دعوت و اتمام حجت باز) اين قوم مرا مخالفت كردند و پيرو كسى (از ثروتمندان) شدند كه او خود مال و فرزندش هم جز بر زيانش نيفزود. (21) و (بر ضد من) بزرگترين مكر و حيله به كار بردند. (22) و گفتند: هرگز خدايان خود را رها نكنيد و به خصوص دست از پرستش (اين پنج بت) ودّ و سواع و يغوث و يعوق و نسر هرگز برمداريد. (23) و آنها بسيارى از خلق را گمراه كردند، و تو ستمكاران را هيچ جز بر ضلالت و عذابشان ميفزاى. (24) آن قوم از كثرت كفر و گناه عاقبت به آب دريا غرق شدند و به آتش دوزخ در افتادند و جز خدا بر خود هيچ يار و يارى نيافتند. (25) و نوح عرض كرد: پروردگارا از اين كافران ديّارى بر روى زمين باقى مگذار. (26) كه اگر از آنها هر كه را باقى گذارى بندگان (پاك با ايمان) تو را گمراه مىكنند و فرزندى هم جز بدكار و كافر از آنان به ظهور نمىرسد. (27) بار الها، مرا و پدر و مادر من و هر كه با ايمان به خانه (يا به كشتى) من داخل شود و همه مردان و زنان با ايمان عالم را ببخش و بيامرز و ستمكاران را جز بر هلاك و عذابشان ميفزاى. (28)