چنين نيست (كه منكران پندارند) البته (روز قيامت) بد كاران با نامه عمل سياهشان در عذاب سجّينند. (7) و چگونه به حقيقت سجّين آگاه توانى شد؟ (8) كتابى است (كه به قلم حق) نوشته شده. (9) واى آن روز به حال منكران و تكذيب كنندگان. (10) آنان كه روز جزا را تكذيب مىكنند. (11) در صورتى كه آن روز را كسى تكذيب نمىكند مگر هر ظالم و بد كارى در عالم. (12) كه بر او چون آيات ما تلاوت شود گويد: اين سخنان افسانه پيشينيان است. (13) چنين نيست، بلكه ظلمت ظلم و بد كاريهاشان بر دلهاى تيره آنها غلبه كرده است (كه قرآن را انكار مىكنند). (14) چنين نيست (كه مىپندارند)، آنها در آن روز از (رحمت و كرم) پروردگارشان محجوب و محرومند. (15) سپس آنها را به آتش دوزخ در افكنند. (16) و به آنان گويند: اين همان دوزخى است كه تكذيب آن مىكرديد. (17) چنين نيست (كه شما كافران پنداشتيد، امروز) نكو كاران عالم با نامه اعمالشان در بهشت علّيّين روند. (18) و چگونه به حقيقت علّيّين آگاه توانى شد؟ (19) كتابى است (كه به قلم حق) نوشته شده. (20) كه مقربان درگاه حق به مشاهده آن مقام نائل شوند. (21) محققا نيكوكاران در بهشت ابد متنعّمند. (22) آنجا بر تختها (ى عزت تكيه زنند و رحمت و نعمتهاى خدا را) بنگرند. (23) در رخسارشان نشاط و شادمانى نعيم بهشتى خواهى ديد. (24) (ساقيان حور و غلمان) به آنها شراب ناب سر به مهر بنوشانند. (25) كه به مشك مهر كردهاند و راغبان (عاقل) بر اين نعمت و شادمانى ابدى بايد به شوق و رغبت بكوشند. (26) و تركيب طبع آن شراب ناب از (چشمهاى از) عالم بالاست. (27) سر چشمهاى كه مقربان خدا از آن مىنوشند. (28) همانا (در دنيا) بد كاران بر اهل ايمان مىخنديدند. (29) و چون به آنها مىگذشتند به چشم طعن و استهزا مىنگريستند. (30) و چون به سوى كسان خود باز مىگشتند به سخن مزاح و فكاهى (به نكوهش نماز و طاعت مؤمنان) با هم تفريح مىكردند. (31) و چون مؤمنان را مىديدند مىگفتند كه اينان به حقيقت مردم گمراهى هستند. (32) در صورتى كه آن بدان را موكّل كار و نگهبان اعمال مؤمنان نفرستاده بودند (تا بدين سخنان پردازند). (33) پس امروز هم اهل ايمان به كفار مىخندند. (34)