91- سورة الشمس به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به آفتاب و تابش آن (هنگام رفعتش). (1) و قسم به ماه آن گاه كه در پى آفتاب تابان در آيد. (2) و قسم به روز هنگامى كه جهان را روشن سازد. (3) و به شب وقتى كه عالم را در پرده سياهى كشد. (4) و قسم به آسمان بلند و آن كه اين كاخ رفيع را بنا كرد. (5) و به زمين و آن كه آن را بگسترد. (6) و قسم به نفس ناطقه انسان و آن كه او را نيكو به حد كمال بيافريد. (7) و به او شر و خير او را الهام كرد. (8) (قسم به اين آيات الهى) كه هر كس نفس ناطقه خود را از گناه و بدكارى پاك و منزه سازد به يقين (در دو عالم) رستگار خواهد بود. (9) و هر كه او را (به كفر و گناه) پليد گرداند البته (در دو جهان) زيانكار خواهد گشت. (10) طايفه ثمود از غرور و سركشى (پيغمبر خود صالح را) تكذيب كردند. (11) هنگامى كه شقىترينشان (قدار بن سالف) بر انگيخته شد (تا ناقه صالح را پى كند). (12) و رسول خدا (صالح) به آنها گفت: اين ناقه آيت خداست، از خدا بترسيد و آن را سيراب گردانيد. (13) آن قوم رسول را تكذيب و ناقه او را پى كردند، خدا هم آنان را به كيفر (ظلم و) گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود. (14) و هيچ باك از هلاك آنها نمىداشت (يا آنها هيچ از عاقبت بدگناه خود نمىترسيدند). (15) 92- سورة الليل به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به شب تار هنگامى كه (جهان را در پرده سياه) بپوشاند. (1) و قسم به روز هنگامى كه روشن و فروزان گردد. (2) و قسم به مخلوقات عالم كه خدا همه را جفت نر و ماده بيافريد. (3) (قسم به اين آيات الهى) كه سعى و كوشش شما مردم بسيار مختلف است (برخى بر صلاح و برخى بر فساد مىكوشيد). (4) اما هر كس عطا و احسان كرد و خدا ترس و پرهيزكار شد. (5) و به نيكويى (يعنى به نعيم آخرت با هر خير و سعادت كه در قرآن بيان شده) تصديق كرد. (6) ما هم البته كار او را (در دو عالم) سهل و آسان مىگردانيم. (7) اما هر كس بخل ورزيد و خود را (از لطف خدا) بى نياز دانست. (8) و نيكويى را تكذيب كرد. (9) پس به زودى كار او را (در دو عالم) دشوار مىكنيم. (10) و گاه عذاب و هلاكت داراييش وى را هيچ نجات نتواند داد. (11) و البته بر ماست كه (خلق را) هدايت كنيم. (12) و ملك دنيا و آخرت از ماست (به هر كه بخواهيم و صلاح دانيم مىبخشيم). (13) من شما را از آتش شعلهور دوزخ ترسانيدم و آگاه ساختم. (14)