آن گاه كه دو طايفه از شما بد دل و ترسناك (و در انديشه فرار از جنگ) شدند و خدا يار آنها بود، و هميشه بايد اهل ايمان به خدا توكل كنند. (122) و خدا شما را در جنگ بدر يارى كرد با آنكه ضعيف بوديد. پس پرهيزكار شويد، باشد كه شكر نعمتهاى او به جاى آريد. (123) آن گاه كه به مؤمنين مىگفتى: آيا اين شما را كفايت نمىكند كه خدا سه هزار فرشته به يارى شما فرو فرستد؟! (124) بلى اگر صبر و مقاومت پيشه كنيد و پرهيزكار باشيد، چون كافران بر سر شما شتابان بيايند خدا پنجهزار فرشته را با پرچمى كه نشان مخصوص سپاه اسلام است به مدد شما مىفرستد. (125) و خدا آن وعده را نداد مگر آنكه به شما مژده فتح دهد و تا دل شما مطمئن شود؛ و فتح و پيروزى نصيب كسى نشود مگر از جانب خداى تواناى دانا. (126) تا گروهى از كافران را هلاك گرداند يا خوار كند، تا (از مقصود خود) نااميد باز گردند. (127) (اى پيغمبر) به دست تو كارى نيست، اگر خدا بخواهد (به لطف خود) از آن كافران درگذرد و اگر بخواهد آنها را عذاب كند چون مردمى ستمكارند. (128) هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است مِلك خداست، هر كه را خواهد ببخشد و هر كه را خواهد عذاب كند، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، ربا مخوريد كه دائم سود بر سرمايه افزاييد تا چند برابر شود، و از خدا بترسيد، باشد كه رستگارى يابيد. (130) و بپرهيزيد از آتش عذابى كه براى كافران مهيا ساختهاند. (131) و از خدا و رسول او فرمان بريد، باشد كه مشمول لطف و رحمت خدا شويد. (132)