و بشتابيد به سوى مغفرت پروردگار خود و به سوى بهشتى كه پهناى آن همه آسمانها و زمين را فرا گرفته و مهيّا براى پرهيزكاران است. (133) آنهايى كه از مال خود در حال وسعت و تنگدستى انفاق كنند و خشم خود فرونشانند و از (بدىِ) مردم درگذرند، و خدا دوستدار نكوكاران است. (134) و آنان كه اگر كار ناشايسته كنند و يا ظلمى به نفس خويش نمايند خدا را به ياد آرند و از گناه خود (به درگاه خدا) توبه كنند- و كيست جز خدا كه گناه خلق را بيامرزد؟- و آنها كه اصرار در كار زشت نكنند چون به زشتى معصيت آگاهند. (135) آنهايند كه پاداش عملشان آمرزش پروردگار است و باغهايى كه زير درختان آنها نهرها جارى است، جاويدان در آن بهشتها متنعّم هستند، چه نيكو است پاداش نيكوكاران! (136) پيش از شما مللى بودند و رفتند، پس در اطراف زمين گردش كنيد تا ببينيد چگونه تكذيبكنندگانِ (وعدههاى خدا) هلاك شدند. (137) اين آيات حجت و بيانى است براى (عموم) مردم، و راهنما و پندى براى پرهيزكاران. (138) شما هرگز سستى نكنيد و (از فوت متاع دنيا) اندوهناك نشويد، زيرا شما فيروزمندترين و بلندترين ملل دنياييد اگر در ايمان ثابت قدم باشيد. (139) اگر (در احد) به شما آسيبى رسيد، به دشمنان شما نيز (در بدر) آسيب رسيد (پس مقاومت كنيد). اين روزگار را با (اختلاف احوال) ميان خلايق مىگردانيم تا خداوند مقام اهل ايمان را معلوم كند و از شما مؤمنان (آن را كه ثابت است) گواهِ ديگران گيرد. و خدا ستمكاران را دوست ندارد. (140)