اى اهل ايمان، اگر پيروى كافران كنيد شما را (از دين اسلام) باز به كفر برمىگردانند، آن گاه شما هم از زيانكاران خواهيد گشت. (149) (اى مسلمانان، كافران يار شما نيستند) بلكه خدا يار شماست و او بهترين يارىكنندگان است. (150) به زودى در دل كافران بيم و هراس افكنيم، زيرا كه آنان براى خدا چيزى را شريك قرار دادند كه خدا اصلًا بر آن دليلى فرو نفرستاده است. و منزلگاه آنان آتش است و سراى ستمكاران بد منزلگاهى است. (151) و به حقيقت، خداوند صدق وعده خود را به شما نمود آن گاه كه به فرمان خدا كافران را به خاك هلاك مىافكنديد تا وقتى كه در كار جنگ (احد) سستى كرده و اختلاف برانگيختيد و نافرمانى (حكم پيغمبر) نموديد پس از آنكه خدا آنچه آرزوى شما بود به شما نمود، منتها برخى جهت دنيا و برخى جهت آخرت مىكوشيديد، سپس شما را از پيشرفت بازداشت تا شما را بيازمايد، و خدا از تقصير شما درگذشت، كه خدا را با اهل ايمان عنايت و رحمت است. (152) (به ياد آريد) هنگامى كه به مكانهاى دوردست مىگريختيد و توجه به احدى نداشتيد در حالى كه پيغمبر شما را به يارى ديگران در صف كارزار مىخواند! پس خداوند (به كيفر اين بىثباتى) غمى بر غم شما افزود تا از اين پس بر آنچه از دست رفت يا براى رنج و المى كه به شما مىرسد اندوهناك نشويد، و خدا به هر چه كنيد آگاه است. (153)