پس از آن غم، خدا شما را ايمنى بخشيد كه خواب آسايش، گروهى از شما را فرا گرفت و گروهى هنوز در غم جان خود بودند و از روى نادانى به خدا گمان ناحق مىبردند (از روى انكار) مىگفتند: آيا ممكن است ما را قدرتى به دست آيد؟ بگو: تنها خداست كه بر عالم هستى فرمانرواست. (منافقان از ترس مؤمنان) خيالات باطل خود را كه در دل مىپرورند با تو اظهار نمىدارند، (با خود) مىگويند: اگر ما را قدرت و پيروزى بود (شكست نمىخورديم) و در اينجا كشته نمىشديم. بگو: اگر در خانههاى خود هم بوديد باز كسانى كه سرنوشت آنان (در قضاى الهى) كشته شدن است (از خانهها) به پاى خود به قتلگاه بيرون مىآمدند، تا خدا آنچه در سينه داريد بيازمايد و آنچه در دل داريد پاك و خالص گرداند، و خدا از راز درون سينهها آگاه است. (154) كسانى از شما كه در روز برخورد دو گروه (مسلمان و كافر در جنگ احد) پشت كردند و فرارى شدند شيطان آنها را به سبب نافرمانى و بدكرداريشان به لغزش افكند، و همانا خدا از آنها درگذشت، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (155) اى گرويدگان (به دين اسلام)، شما مانند كسانى نباشيد كه راه كفر (و نفاق) پيمودند و درباره برادران و خويشان خود كه به سفر رفته و يا به جنگ حاضر شدند (و مردند يا به شهادت رسيدند) گفتند: اگر نزد ما مىماندند به چنگ مرگ نمىافتادند و كشته نمىشدند. اين آرزوهاى باطل را خدا حسرت دلهاى آنان خواهد كرد، و خداست كه زنده مىگرداند و مىميراند و خدا به هر چه كنيد آگاه است. (156) اگر در راه خدا كشته شده يا بميريد (در آن جهان به آمرزش و رحمت خدا نائل شويد، كه) همانا آمرزش و رحمت خدا بهتر از هر چيز است كه (در حيات دنيا براى خود) فراهم آورند. (157)