هرگز مؤمنانى كه بدون عذر از جهاد بازنشستند با آنان كه به مال و جان در راه خدا جهاد كنند يكسان نخواهند بود، خدا مجاهدان (فداكار) به مال و جان را بر بازنشستگان (از جهاد) بلندى و برترى بخشيده و همه (اهل ايمان) را وعده پاداش نيكو فرموده، و خداوند مجاهدان را بر بازنشستگان به اجر و ثوابى بزرگ برترى داده است. (95) (اين) درجات و بخشايش و رحمت اوست و خدا آمرزنده و مهربان است. (96) آنان كه فرشتگان، جانشان را در حالى كه ظالم به خود بودهاند مىگيرند، از آنها پرسند كه در چه كار بوديد؟ پاسخ دهند كه ما در روى زمين مردمى ضعيف و ناتوان بوديم. فرشتگان گويند: آيا زمين خدا پهناور نبود كه در آن هجرت كنيد؟! و مأواى ايشان جهنم است و آن بد جايگاه بازگشتى است. (97) مگر آن گروه از مردان و زنان و كودكان كه ناتوان بودند و گريز و چارهاى برايشان ميسّر نبود و راهى (به نجات خود) نمىيافتند. (98) آنها اميدوار به عفو و بخشش خدا باشند، كه خدا گناهشان را مىبخشد و خدا بخشنده و آمرزنده است. (99) و هر كس در راه خدا (از وطن خويش) هجرت كند در زمين براى آسايش و گشايش امورش جايگاه بسيار خواهد يافت، و هر گاه كسى از خانه خويش براى هجرت به سوى خدا و رسول بيرون آيد و در سفر، مرگ وى فرا رسد اجر و ثواب چنين كسى بر خداست و خدا پيوسته آمرزنده و مهربان است. (100) و هنگامى كه در سفر باشيد باكى بر شما نيست كه نماز را كوتاه به جاى آريد (چهار ركعت را دو ركعت كنيد) هر گاه بيم آن داشته باشيد كه كافران شما را به رنج و هلاكت اندازند، كه دشمنى كفار نسبت به شما كاملًا آشكار است. (101)