اين رو، مى‌بينيم وقتى يكى از ياران امام (ع) طى نامه‌اى به آن حضرت از وضعيّت بد زندگى خود شكوه مى‌كند، اين رهنمود امام (ع): «تهيدستى با ما بهتر از بى‌نيازى با ديگران و كشته‌شدن با ما بهتر از زندگى با دشمنان ماست» شراره‌اى در درونش ايجاد مى‌كند. امام (ع) در پاسخ نامه‌اش همان روحيه را تقويت مى‌كند و مى‌نويسد:

همان گونه كه در ذهنت خطور كرده، فقر با ما بهتر از ثروتمندى با دشمنان ماست. ما براى پناهندگانمان، پناه و براى جويندگان روشنايى، نور و براى آنان كه دست به دامن ما شوند، حافظ و نگهبانيم. هر كس ما را دوست بدارد در درجات عالى با ما خواهد بود، و هر كس از ما منحرف گردد، به سمت آتش سوق داده مى‌شود. [1]

مبارزه با بدعتها و كجرويها

امامان معصوم عليهم‌السّلام در دوران حيات خود در راه تبليغ و گسترش آيين اسلام و مبارزه با كجرويها و بدعتها هيچ گاه از آزادى عمل برخوردار نبودند و همواره در محدوديّت به سر مى‌بردند. اين محدوديت نسبت به ائمّه پس از امام رضا (ع) محسوستر و ملموستر بود، چرا كه آن بزرگواران تحت مراقبت شديد دستگاه خلافت زندگى مى‌كردند و بظاهر هيچ گونه ارتباط تشكيلاتى با مردم نداشتند. و همين مسأله عامل مهمّى در گسترش فعّاليّتهاى گروههاى منحرف از خطّ امامت در درون جامعه اسلامى بود.

با اين حال، برغم محدوديّتهايى كه دستگاه خلافت عباسى براى وجود مبارك امام عسكرى اعمال مى‌كرد، آن حضرت هيچ گاه از مبارزه با منحرفان از خط امامت و برملاكردن چهره آنان براى مردم غافل نبود. در زير به نمونه‌هايى از مبارزات امام يازدهم با عناصر و مكتبهاى منحرف اعتقادى اشاره مى‌كنيم.

الف- صوفيّه‌

«محمد بن عبدالجبّار» از امام عسكرى (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:

[1] - بحارالانوار، ج 50، ص 299