ولادت و پس از آن، مولود از ديد عموم بكار برد؛ حتّى در مواردى كه لازم مى‌ديد، بشارت ولادت فرزندش را به برخى از ياران خاص خود مثل «احمد بن اسحاق» بدهد، به آنان دستور مى‌داد كه اين موضوع را از ديگران پنهان دارند. در سخن آن حضرت به وى آمده است:

مولودى براى ما متولد شده است. موضوع ولادت او را از تمامى مردم پوشيده بدار. [1]

امام عسكرى (ع) در پنهان داشتن مولود مسعود خود تا آنجا اهتمام داشت كه نه تنها ديگران، بلكه حتى خدمتگزار منزل آن حضرت نيز- با آنكه دو سال از ولادت حضرت مهدى مى‌گذشت- از وجود مولود مطلع نبود و زمانى مطلع شد كه امام عسكرى مصلحت ديد او را با خبر سازد. [2]

در پيش گرفتن اين سياست از سوى امام (ع) و نيز فتنه صاحب زنج كه همزمان با ولادت فرزندش روى داد و بيش از چهارده سال، حكومت عباسيان را به خود مشغول ساخت، نقش بسزايى در مصون ماندن حضرت مهدى (ع) از خطرات داشت.

2- فرستادن فرزند خود به مكّه: امام عسكرى (ع) در سال 259 هجرى قمرى يعنى يك سال پيش از شهادت خود، مادر گرامى‌اش را براى انجام مناسك حج به مكّه فرستاد و پس از اينكه به فرزندش حضرت مهدى (ع) وصيّت كرد، اسم اعظم، و امانت و سلاح امامت را به ايشان تحويل داد، از مادرش خواست تا حضرتش را نيز همراه خود ببرد. [3]

آنچه كه مسعودى نقل كرده، در همين حدّ است و اشاره‌اى به علّت همراهى مهدى (ع) با مادر بزرگش در اين سفر، نكرده است. احتمال مى‌رود اين اقدام امام (ع) علاوه بر مسأله حج به انگيزه دور نگه‌داشتن فرزند بزرگوارش از ديد جستجوگران و مأموران حكومتى باشد كه در سال آخر زندگى آن حضرت، با جدّيت و گستردگى بيشترى در پى دستيابى به فرزند آن حضرت بودند.

2- وصيّت به مادر گرامى‌اش: امام عسكرى (ع) در اقدامى ديگر به منظور مصون‌

[1] - كمال الدين، ج 2، ص 434

[2] - ر. ك. كمال الدّين، ج 2، ص 435-436

[3] - اثبات الوصيّه، ص 217-218