مى‌درخشيد، همراه خود آورد و فرمود: اى احمد بن اسحاق! اگر نزد خدا و حجّتهايش گرامى نبودى، اين فرزندم را به تو نشان نمى‌دادم .... [1]

- گروهى از شخصيّتهاى برجسته شيعى از جمله: «على بن بلال»، «احمد بن هلال»، «محمد بن معاوية بن حكيم» و «حسن بن ايوب» خدمت امام عسكرى رسيدند، در حالى كه چهل نفر ديگر از شيعيان در محضر آن حضرت بودند.

امام (ع) پيش از آنكه آنان آغاز به سخن كنند فرمود: آيا به شما خبر دهم كه براى چه منظورى بدين جا آمده‌ايد؟

گفتند: آرى.

فرمود: آمده‌ايد تا از حجّت بعد از من بپرسيد.

گفتند: بلى.

در اين هنگام پسر بچه‌اى را كه بسان قرص ماه و شبيه‌ترين مردمان به امام عسكرى (ع) بود، به حاضران نشان داد و فرمود:

اين پيشواى شما پس ازمن و جانشين من برشماست. از او فرمان بريد و پس از من دچار پراكندگى نشويد كه در دينتان هلاك خواهيد شد .... [2]

- امام يازدهم در نامه‌اى براى «احمد بن اسحاق» نوشت.

فرزندى براى ما متولد شده است. لازم است اين موضوع نزد تو پوشيده و از مردمان پنهان بماند. ما اين مسأله را جز براى خويشاوند به خاطر خويشاوندى‌اش و دوست به خاطر دوستى‌اش آشكار نساختيم. دوست داشتيم تو را نيز مطلع سازيم تا خداوند تو را شاد كند آنسان كه ما را شاد كرد. [3]

ب- فراهم كردن زمينه غيبت حضرت مهدى (عج)

دومين محور رسالت مهمّ امام عسكرى (ع) نسبت به فرزند ارجمندش، فراهم كردن‌

[1] - كمال الدين، ج 2، ص 384

[2] - الغيبة، ص 217

[3] - كمال الدين، ج 2، ص 433-434