فقها و بزرگان بنى‌هاشم آن را امضا كنند.

هارون نامه‌اى طبق ميل يحيى نوشت و يك نسخه آن را به يحيى داد. يحيى همراه فضل نزد هارون آمد. خليفه به ظاهر او را احترام كرد و دويست‌هزار دينار به وى كمك نمود، [1] ولى در باطن كينه او را به دل داشت و در پى فرصت و بهانه‌اى بود تا نامه امان را نقض كند تا آنكه سرانجام به يكى از روحانى نمايان دربار به نام «ابوالبَخْتَرى» متوسل شد. اين روحانى مزدور فتوا داد: امان‌نامه باطل و خون يحيى حلال و قتل او جايز است، و عهدنامه را گرفت و پاره كرد.

هارون به پاس اين خوش‌خدمتى يك ميليون و ششصد هزار درهم به او بخشيد و او را به سمت قضاوت منصوب كرد و به استناد فتواى او يحيى را به زندان افكند و پس از مدتى او را به شهادت رسانيد. [2]

ابوالفرج اصفهانى درباره چگونگى شهادت يحيى نقلهاى مختلفى ذكر كرده است؛ به‌نقل از ابراهيم بن رياح مى‌نويسد: در حالى كه يحيى زنده بود هارون روى او ستونى بنا كرد. [3]

[1] - ر. ك: مقاتل الطالبيين، ص 313 و بحارالانوار، ج 48، ص 183

[2] - ر. ك: بحارالانوار، ج 48، ص 182-188، مقاتل‌الطالبيين، ص 308-321 و تاريخ طبرى، ج 8، ص 242-250 با اختصار

[3] - مقاتل الطالبيين، ص 320 و بحارالانوار، ج 48، ص 186