ابن‌ابى عمير محضر سه امام:- امام كاظم، امام رضا و امام جواد عليهم‌السّلام- را درك و از آنان روايات بسيارى در موضوعات گوناگون نقل كرده است. [1]

مقام علمى ابن‌ابى عمير به حدّى بود كه وقتى عده‌اى از دانشمندان از «هشام بن حكم» خواستند در مسائل مورد اختلاف با «هشام بن سالم» مناظره كند تا معلوم شود كداميك از آن دو در بحث و مناظره توانمندتر هستند، «هشام‌بن سالم» گفت: حاضرم به شرطى كه مناظره در محضر «محمدبن‌ابى عمير» صورت گيرد. [2]

محمّد با كوشش و تلاش پيگير، شمّه‌اى از احاديث و علومى را كه از بيت امامت فرا گرفته بود در بيش از 94 جلد رساله جمع‌آورى كرد [3] كه متأسفانه در جريان گرفتارى كه از سوى دستگاه خلافت عباسى برايش پيش آمد اين نوشته‌ها از بين رفت. [4]

ابن‌ابى‌عمير در عبادت و بندگى خدا به پيشوايان معصومش اقتدا كرده و از عابدترين و پارساترين شخصيّتها بود. «فضل بن شاذان» مى‌گويد:

«به عراق رفتم، مردى را ديدم كه دوست خود را سرزنش مى‌كرد و مى‌گفت: تو فرد عايله‌مندى هستى و براى تأمين هزينه خانواده‌ات بايد كار كنى و من بيم آن دارم كه بر اثر طولانى بودن سجده‌هايت چشمانت را از دست بدهى. رفيقش وقتى با اصرار و پافشارى او مواجه شد با ناراحتى گفت: چه مى‌گويى! اگر بنا باشد چشم كسى بر اثر سجده‌هاى طولانى از بين برود، مى‌بايد چشم «ابن‌ابى عمير» از دست برود. چه گمان دارى نسبت به مردى كه پس از نماز صبح به سجده شكر مى‌رود و تا هنگام ظهر سر برنمى‌دارد.» [5]

شخصيّت ممتاز و بنام و ارتباط نزديك محمّد با امام كاظم (ع) هارون، خليفه عباسى را بر آن داشت تا با گماردن جاسوسانى، فعّاليتهاى او را زير نظر بگيرد و پس از اينكه اطلاع يافت اسامى تمامى شيعيان عراق در اختيار اوست، وى را دستگير و زندانى كرد

[1] - بعضى مجموع رواياتى را كه ابن‌ابى عمير نقل كرده است بالغ بر 645 روايت دانسته‌اند (ر. ك: معجم رجال الحديث، ج 14، ص 286)

[2] - رجال كشى، ج 2، ص 564، رديف 500

[3] - ر. ك: فهرست شيخ طوسى، ص 266 و معجم‌رجال الحديث، ج 14، ص 280. برخى از عناوين رساله‌هاى او عبارت است از: مغازى، كفر و ايمان، بداء، الاحتجاج فى الامامة، حج، متعه، صلاة، صيام، توحيد، نكاح و طلاق

[4] - معجم رجال الحديث، ج 14، ص 282 و رجال‌كشى، ج 2، ص 854، رديف 1103

[5] - رجال كشى، ج 2، ص 855، رديف 1106 و معجم رجال الحديث، ج 14، ص 283