امام كاظم (ع) كه مى‌ديد قائلين به جبر اين حديث را دستاويز قرار داده‌اند به تبيين معناى واقعى آن پرداخت و فرمود:

«منظور اين است كه انسان بدبخت كسى است كه وقتى در رحم مادرش مى‌باشد خداوند مى‌داند كه او (پس از تولد) كردار اشقيا را دارد و انسان خوشبخت كسى است كه وقتى در شكم مادرش است خداوند مى‌داند كه او (پس از به دنيا آمدن) كردار سعادتمندان و نيكبختان را انجام خواهد داد. (1)

پيشواى هفتم (ع) با اين تفسير روشن از كلام رسول خدا (ص) به پيروان خود آموخت كه علم خداوند به سعادت يا شقاوت فردى، موجب جبر و سلب اختيار از او نمى‌شود؛ بلكه هر كس با اختيار خود مى‌تواند راه آينده و سرنوشت خويش را انتخاب كند.

نمونه‌هاى ديگرى از مبارزات امام كاظم (ع) با جبرى مسلكان در تاريخ ثبت شده است كه در درسهاى گذشته به بعضى از آنها اشاره كرديم. (2)

-----------------------------

(1) - بحارالانوار، ج 5، ص 157

(2) - ر. ك: درس هفتم.