پس از بازگشت، نزد والى رفتم و گفتم: فرستاده امام صابر هستم. والى با پاى برهنه تا در خانه آمد و مرا در بغل گرفت و بوسيد و از حال امام عليه السلام پرسيد و پس از مشاهده دستخط امام عليه السلام نيمى از اموال خود را به من داد، آنگاه اسم مرا از دفتر ماليات حذف كرد و نسبت به بدهى هايم قبض رسيد داد» [1]

3- بردبارى و گذشت‌

پيشواى هفتم عليه السلام كوهى از بردبارى و گذشت بود. لقب «كاظم» براى آن حضرت حاكى از اين خلق نيكو و نشانه شهرت ايشان به فرو خوردن خشم و حلم است.

بسيار اتفاق مى‌افتاد كه آن گرامى پاسخ بديها و ناسزاگوييهاى افراد نادان را با نيكى و احسان مى‌داد. [2]

امام كاظم عليه السلام نه تنها خود در برخوردارى از اين صفت، بى نظير و سرمشق ديگران بود، بلكه- به لحاظ ارجمندى و اهميت آن- تخلّق به آن را به بستگان و فرزندانش توصيه مى‌كرد. ابن صباغ مالكى نقل مى‌كند:

«روزى موسى بن جعفر عليه السلام همه فرزندانش را گرد آورد و به آنان فرمود:

فرزندان من! سفارشى براى شما دارم كه اگر آن را مراعات كنيد سودمند خواهيد شد: اگر كسى نزد شما آمد و در گوش راستتان چيزى كه ناخوشايند شما بود گفت، سپس از ناحيه گوش چپتان عذر خواهى كرد و گفت من چنين چيزى نگفتم، عذر او را بپذيريد.» [3]

على بن جعفر مى‌گويد: برادرم موسى بن جعفر عليه السلام فرمود:

«پدرم دست مرا گرفت و فرمود: اى موسى! پدرم محمد بن على دست مرا گرفت آن چنان كه من دست تو را گرفتم و فرمود: پدرم على بن حسين دست مرا گرفت و فرمود: فرزندم! نسبت به هر كس كه از تو خواستار انجام كار نيك‌

[1] - بحارالانوار، ج 48، ص 174

[2] - به عنوان نمونه ر. ك: اعلام الورى، ص 296، اعيان الشيعه، ج 2، ص 7 و مقاتل الطالبين، ص 499

[3] - الفصول المهمه، ص 238