جايگاه ويژه در مقس مى آمد و در آنجا براى استقبال ناوگان جلوس مى كرد و پس از پايان مراسم استقبال به كاخ بر مى گشت و براى تماشاى كاروان اسيران هنگام عبورشان به نزديكترين منظره سمت خشكى، در يكى از مكانهاى محلّ تماشاى كاخ مى نشست و اسيران به صورت هر دونفر پشت در پشت بر يك شتر سوار مى شدند و رسم بر اين بود كه اسيران در استراحتگاه در مجاورت كاخ بسر مى‌بردند، مردانى كه به اسارت در مى آمدند به آنها مى پيوستند و زنان پس از آنكه عدّه‌اى از آنها توسّط وزير بخشوده مى شدند، ساير آنها ميان بستگان و خويشاوندان تقسيم مى شدند و آنان نيز اسيران زن را به خدمت گرفته وبراى مهارت در صنعتگرى‌به تربيت آنها مى‌پرداختند.

امّا اسيران خرد سال را به اساتيد فنون مختلف مى سپردند و آنان اسيران را تربيت كرده و به آنان نوشتن و تير اندازى مى آموختند، به همين جهت آنها به عنوان «ترابى» يعنى تربيت يافتگان [1] و يا «صبيان الحجر» يعنى كودكان اتاق شناخته مى شدند [2] زيرا اين كودكان در اتاقى كه در دروازه نصر كنار كاخ واقع بود تحت تربيت اساتيد قرار داشتند و هنگامى كه اين كودكان بزرگ مى شدند به عنوان فرزندان خاصّ خليفه به حساب مى آمدند. و اسيرانى مشكوك را كه مقصد و نيّت آنها مورد ترديد بود، بازداشت مى كردند و اين در حالى بود كه اسيران كهنسال و غير مفيد را در مكانى به نام «بئرالمنامه» واقع در خرابه اى نزديك شهر فسطاط، گردن مى زدند. [3] دولت فاطميان، هرگز اسيرى فرنگى رابه وسيله مال و يا به اسيرى مانند خودش فديه نداد. [4]

[1] - همان مدرك.

[2] - قلقشندى، ج 3، ص 477.

[3] - در صورت صحّت مطلب، توجّه به اين نكته ضرورى است كه كشتن اسير بر خلاف سيرۀ رسول اكرم (ص) و موازين شرع مقدّس اسلام است و اتّفاق اينگونه وقايع نشانگر بى اطّلاعى حكّام از قوانين و مقرّرات دين است.

[4] - مقريزى، ج 2، ص 373، ج 3، ص 110.