مقريزى در زمينه آداب و رسوم چنين جشن هايى جهت حركت ناوگانها به ميدان نبرد، مى‌گويد:

وقتى نامه طغتكين حاكم دمشق و آقسنقر فرمانرواى حلب، در سال 517 هجرى به آمر باحكام اللّه رسيد و وى را با لشكريان وناوگانهاى پيروزمند، به پيكار بر ضدّ فرنگيان تشويق و ترغيب كرد، خليفه، رهسپار «دارالمامونيه» گشت و هزينه وخرجى جنگاوران را پرداخت كرد، سپس «متوجّه مسجد مقس شد بر قسمت فوقانى جايگاه جلوس كرد وفرمانده ناوگان دوّم [1] را به حضور پذيرفت و وى را خلعت بخشيد.» [2] و به او دستور داد تا در دو مركز صنعتى مصر و جزيره وارد شود و با تدارك ديدن چهل فروند كشتى جنگى و پرداخت هزينه هريك، آنها را همگام با سپاه روانه سازد «وى هزينه بيست تن از سرداران را جهت همراهى خود پرداخت كرد، بدين سان هزينه سواره نظام، پياده نظام و ساير سرداران، پزشكان، مؤذّنان و قاريان قرآن پرداخت گرديد و گروهى از دربانها را نيز اعزام داشته و براى هر كدام خدمه هايى گماشت، برخى از آنان سرپرستى خزانه هاى خيمه و چادرها را به عهده گرفتند و مقدارى از موجودى خزينه ها را براى نيروهاى بى بضاعت و كسانى كه قادر بر تهيّه و سرپا كردن خيمه نبودند، همراه آنها فرستاد و بعضى از آنان دربانى انبارهاى اسلحه را عهده دار شدند. [3] آنگاه خليفه آمر باحكام اللّه سوار گشته و رهسپار باب الفتوح شد و در حاليكه در جايگاهى كه بيرون اين دروازه براى وى تدارك ديده شده بود، مستقر بود، از لشكريانى كه متوجّه شام بودند سان مى ديد، خليفه، فرمانده سپاه را به حضور طلبيده و لباس فاخرو زربفتى را به وى هديه كرد و گردن بند و كمر بندى از زر به او بخشيد و سپس سوار شده و رهسپار مسجد مقس گرديد و در جايگاه قرار گرفت و فرماندۀ ناوگان را به حضور پذيرفت و وى را خلعت بخشيد و ناوگان ها، پر از كاركنان و نيروهاى رزمى وادوات و اسلحه، به حركت

[1] - مقريزى در جاى ديگر از كتاب مواعظ خود مى گويد: دليل احضار كردن فرمانده ناوگان دوّم اين بود كه‌ناوگان هاى اصلى روانه و پيكار شده بودند (مقريزى، الخطط، ج 2، ص 376).

[2] - همان مدرك، ج 2، ص 373.

[3] - مقريزى الخطط، ج 2، ص 376.