به نظر مى رسد، كشتيهاى بازرگانى كارم، حدّ فاصل بين عيذاب و سوا كن، مورد يورش دزدان دريايى و راهزنان قرار مى گرفتند، به همين دليل فاطميان ناوگانى را جهت مراقبت اوضاع در عيذاب اختصاص دادند، وظيفه ومسؤوليّت اين ناوگان «اين بود كه بين عيذاب و سواكن و اطراف آنها به جهت بيم از حمله به كشتيهاى كارم از ناحيه گروهى كه در جزيره‌هاى درياى قلزم بودند و متعرّض كشتيها مى‌شدند، اين ناوگان آنها را از دستبرد راهزنان پشتيبانى كند. تعداد كشتيهاى متعّلق به اين ناوگان پنج فروند بودكه بعدها به سه فروند تقليل يافت. سرپرستى امور اين ناوگان را حاكم قوص بر عهده داشت وگاهى سردارى از «باب» مسؤوليّت آن را مى پذيرفت. [1]

مقريزى در اتعاظ الحنفا، حوادث دزدان دريايى را در درياى قلزم ياد آور مى شود و در زمينه پيشامدهاى سال 512 هجرى (1118 م) به اين معنا اشاره مى‌كند كه بازرگانانى كه از عيذاب به قاهره وارد مى شدند، از قاسم بن ابو هاشم فرمانرواى مكّه كه با تعدادى كشتى خارج شده و راه را بر آنان بسته و هر چه داشتند گرفت، به نزد وزير افضل شاهنشاه شكايت بردند، وى خشمگين شد و گفت: فرمانرواى مكّه بازرگانانى از كشور مرا گرفته است! من باناوگانى كه ابتداى آن عيذاب و پايان آن جدّه است به سوى او خواهم رفت.» [2] سپس طىّ نامه اى به بزرگان مكّه، آنها را از عمل فرمانرواى آن شهر آگاه ساخت، و سوگندى تهديد آميز ياد كرد كه مانع ورود بازرگانان و حاجيان به مكّه خواهد شد مگر اينكه حاكم مكّه هر چه از اموال و دارايى بازرگانان مصرى به سرقت برده است، باز گرداند، و پس از آن نامه‌اى به حاكم قوص نوشت و به وى دستور داد كه خود و يا نماينده‌اش به عيذاب رفته و هر بازرگان مصرى را كه قصد سوار شدن بر كشتى‌اى كه از مكّه وارد مى شود، دارد منع كند و در كشتيهاى جنگى و حراقه هايى كه در ساحل عيذاب موجود هستند به جستجو بپردازند كه اگر نياز به مرمّت و تعمير دارند آنها را تعمير كنند و مردم را جهت كمكهاى مالى و نيروى انسانى براى جنگ با مردم‌

[1] - قلقشندى، ج 3، ص 520.

[2] - مقريزى، اتعاظ الحنفاء، (نسخه اى مصوّر از نسخۀ خطّى)، ص 118 أ.