نزد ظافر، خليفه فاطمى اعزام كرد.

امّا بندقيه از زمان روى كار آمدن حكومت عبّاسيان، باسواحل اسلامى روابط بازرگانى برقراركرد، زيرااين شهر بااينكه تحت فرمانروايى بيزانسى‌ها بود وقيد وبندهايى كه بيزانسيها برايش ايجاد كرده بودند، به صادر كردن برده وچوب به مصر وشام، اشتغال داشت وتحريم بازرگانى باكشورهاى اسلامى توسّط امپراتور، ليوپنجم راناديده گرفت به دليل اينكه كشتيهاى اين شهر توانست درسال 213 هجرى (828 م)، استخوانهاى مرقس مقدّس را از اسكندريه حمل كند. [1]

بندقيه همچنان با ارسال آهن، اسلحه و چوبهاى مورد نياز صنعت كشتى سازى، مصر را يارى كرد تا اين كه امپراتور، حناتز يمسكس، در سال 361 هجرى (971 م) طىّ فرمانى انتقال اين موادّ را به سرزمين‌هاى اسلامى بر آنان تحريم كرد، امّا حكومت بندقيه پاى بند به اين سياست نشد و مسؤولين آن در تقويت روابط بازرگانى خود با مصر كوشيدند.

ملاحظه مى‌كنيم كه ناوگانهاى ايتاليايى نقش سياسى منافقانه‌اى را بازى كردند، در حالى كه ايتاليايى‌ها ارتباط اقتصادى با مصر داشتند، مى‌بينيم كه در پيروزى حركت صليبى‌ها، از نخستين يورش آنها به سرزمين شام، سهيم بودند. صليبى‌ها به واسطه كمك و همكارى دريايى كه جنوه و پيزا و بندقى‌ها (ونيزها) با آنان داشتند، توانستند بر شهرهاى ساحلى شام تسلّط پيدا كنند، و در مقابل آن ايتاليايى‌ها در مرزهاى شام كه تحت سلطه صليبى‌ها قرار داشت به امتيازات بزرگى دست يافتند و درآنجا يك دفتر نمايندگى براى سرپرستى كارهاى بازرگانى و حمل و نقل حاجيان، تأسيس كردند. [2]

امّا آنچه كه مربوط به بيزانسى‌هاست اينكه، آنان پس ازبهبود روابط سياسى بين روم شرقى (بيزانس) و قاهره از سال 471 هجرى (1078 م) در تحكيم روابط بازرگانى خود با مصر كوشيدند، آنها در برابر غلّه و پوست صادراتى خود، نيازمند به پارچه‌هايى بودند كه در تنيس بافته مى‌شد.

[1] - ارشيبالدلويس، ص 179 و شارل ديل، البندقيه جمهوريه ارستقراطيه، قاهره 1948، ص 21 و عبدالعزيز سالم، تاريخ الاسكندريه، ص 204.

[2] - ارشيبالد لويس، ص 383.