چوب‌هاى مورد نياز كشتى ازجفلوذ و شنت ماركو [1] و آهن ازمسنيى وبلرم وارد مى‌شد [2]

2- مشرق اسلامى:

باوجوداختلافات سياسى ومذهبى بين خلفاى‌عبّاسى و فاطمى، ارتباط بازرگانى بين مصر وعراق دردوران فاطمى ها قطع نشد، به همين دليل، پارچه‌هاى ابريشمى آبى شوشترى وقرقوبى زربفت وبافته‌هاى معروف به عتابى كه تنها دربغداد بافته مى‌شد و پارچه‌هاى مشهور به موصلى كه شهر موصل به ساختن آن معروف بود، ازعراق به مصر وارد مى‌شد همانگونه كه كوزه‌هاى بلورين بغدادى بدانجا وارد مى‌گشت.

بازرگانان عراقى براى خريد پارچه‌هاى پشمينه‌اى مورد نياز خودكه درشهر اسيوط بافته مى‌شد به مصر مسافرت مى‌كردند واز طريق همين بازرگانان، اين پارچه‌ها به كشورهاى غير عربى نيز مى‌رسيد وبه نام لباسهاى پشمى مصرى معروف بود. [3]

همچنين اين بازرگانان براى بارگيرى كشتيهاى خود از لباسهاى قرمزرنگ كه درتنيس بافته مى‌شد وشنلهاى رنگى، بدان سامان روى مى‌آوردند. مقريزى مى‌گويد: يك باربافتنى تنيسى بعد از سال 360 هجرى براى حمل به عراق «از بيست هزار دينار به سى هزار دينار مى‌رسيد» [4] و در سال 516 هجرى براى بازرگانان عراق وشامى در قاهره دفتر نمايندگى آمريه [5] تأسيس شد. [6]

از شام، ميوه‌هاى كمياب وصابون نابلسى وطرابلسى وظرفهاى مسى كه دمشق به- ساختن آنهامعروف بود [7] وكاغذى كه در دمشق وطرابلس ساخته مى شد [8]

[1] - معجم البلدان، المكتبة الصقليه، ص 111 و حميرى، الروض المعطار، ص 1556.

[2] - ادريسى، (المكتبة الصقليه)، ص 34.

[3] - ناصرخسرو، ص 70.

[4] - مقريزى، ج 1، ص 311.

[5] - مقريزى، ج 1 ص 324.

[6] - همان مدرك.

[7] - ناصر خسرو، ص 61.

[8] - مقدسى، ص 12. ناصرخسرو، ص 13 ومحمدكردعلى، خطط الشام، ج 4، ص 243.