ضعف قدرت بيزانس‌ها كه در پى جنبش توماس پيدا كرده بودند، آزاد كردند. طبيعى بود كه مسلمانان كرت زير نفوذ حكومت اسلامى كه آنان را حمايت مى كرد، احساس آرامش و امنيّت مى كردند.

بدين سان به قلمرو دولت عبّاسى در آمدند و سپس فعّاليّت هاى دريايى خود را بر ضدّ بيزانسى ها آغاز كردند و به جزاير درياى اژه حمله ور شدند و سواحل آسياى صغير و يونان را مورد تهديد قرار دادند.

«ميشل عمورى» امپراتور به زيان‌هاى فراوانى كه در اثر از دست دادن جزيره كرت بر بيزانسى ها وارد شده بود، پى برد، چراكه به قول ياقوت:

«اين جزيره در سركوبى روميان از بزرگترين سرزمينهاى مسلمانان به حساب مى آمد.» [1]

او تلاشهاى مذبوحانه‌اى را براى باز پس گيرى آن بكار برد، امّا همه آنها به شكست انجاميد، و شكست بعدى او كه در حملات دريايى وى به آن جزيره نصيب او گشت، در نهايت، انديشه باز پس گيرى آن را از ذهنش بيرون كرد.

بيزانس ها در دوران «تيوفيل» پيوسته براى هجوم به جزيره تلاش مى‌كردند تا آنكه اهالى جزيره، جهاد دريايى خود را آغاز كردند و در سال 214 هجرى (829 م) در نزديكى جزيره «تاسوس» در برابر ناوگان بيزانسى‌ها به پيروزى رسيدند وسپس آهنگ هجوم به سواحل اناتولى كردند وجزائر «سيكلاد» را به ويرانى كشيدند.

«تيوفيل» سعى داشت براى انتقام گيرى از آنها، «عبدالرّحمان‌اوسط» سردار اندلسى را براى بيرون راندن آنها از كرت اعزام دارد، امّا فرمانده اندلسى عذرآورد كه:

مسلمانان كرت گرچه اندلسى نژادند امّا از فاسقان وفرومايگان آن سامان هستند و ديگر

اينكه تسليم قدرت او نبوده وفرمانش را گردن نمى‌نهند، بنابراين آنها در سرزمين خود او نيستند ودر شأن او نيست‌كه برآنها حمله بَرَد وشرّ آنها رااز سر وى دفع كند [2]

[4] - ابوالمحاسن، النجوم الزاهره، ج 3، ص 327.

[1] - ياقوت، معجم البلدان، ج 1، ص 236.

[2] - ليوى پرونسال، الاسلام فى‌المغرب والاندلس، ص 117.