«ابن قطونه» با تعداد يكصد كشتى جنگى به دمياط حمله ور شد ودرحالى كه شهر از نيروهاى مدافع ارتش، نيروهاى گشتى وشبه نظاميان خالى بود، وارد شهر شدند، زيرا «عنبسه بن اسحاق» فرمانرواى مصر، از قبل، آن نيروها را براى آرايش مجلس جشنى كه در روز عيد [1] براى ختنه سوران دو پسرش تدارك ديده بود به «فسطاط» فراخوانده بود.

بدين سان، بيزانس‌ها كه عدّه‌اى بيش از پنج هزار مرد را تشكيل مى‌دادنددرشهر فرود آمدند وكشتيهاى خود راپر از كالا واموال وقند وكتان نموده وآنها رامهيّاى انتقال به عراق كردند، همچنين مقدارى اسلحه قريب به يكهزار نيزه ومتعلّقات [2] آن راكه آماده حمل به سوى «ابوحفص» حاكم كرت بود، باخودبردند.

بيزانس ها موجى از وحشت در شهر دمياط ايجاد كردند، عدّه زيادى از مردم به شكافها وكانالهايى كه بين شهر ورود خانه بود فرار كردند وبسيارى از آنان غرق شدند، آنان تعداد بسيارى از مردان رادر داخل شهر دمياط به قتل رساندند وقريب به ششصد زن راكه 125 تن آنها مسلمان وبقيّه مسيحى بودند به اسارت خود درآوردندسپس انبارهاى بادبانهاى كشتى را به آتش كشيدند وآنها راطعمه حريق ساختند ومسجد دمياط و تعدادى كليسا [3] و 1500 خانه راآتش زدند [4]

عنبسه قبلًا يكى از فرماندهان اهل «دمياط» را در يكى از برجها زندانى كرده بود، وقتى كه بيزانس ها به شهر هجوم آوردند بعضى از ياران اين فرمانده درب زندان را باز كرده واو راآزاد كردند، وعدّه‌اى از اهل شهر به او پيوستند وبه فرماندهى او بابيزانس‌ها جنگيدند وآنها را از شهر بيرون راندند. [5]

وقتى خبر ابن نبرد به عنبسه رسيد بالشكريان مصرى بدان سامان حركت كرد، امّا زمانى به دمياط رسيد كه بيزانس ها از آن ديار خارج وبه سمت «اشتوم تنيس» رفته بودند

[1] - جمال الدّين شيال، المجمل فى تاريخ دمياط، اسكندرية، 1949، ص 10.

[2] - طبرى، ج 11، ص 48.

[3] - طبرى، ج 11، ص 48.

[4] - تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 488، صادر.

[5] - طبرى، ج 11، ص 48 و ابن اثير، ج 7، ص 69 و ابن تغرى بردى، النجوم، ج 2، ص 294-295.