جامه خز با نقش و نگار و مقدارى زيادى اسلحه تقديم يازمان كرد. اين هديه تأثير زيادى در درون يازمان گذاشت و در پى آن يا زمان مردم را به اطاعت خمارويه خواند بدين ترتيب به اطاعت وى درآمد. [1]

هنگامى كه «يازمان» در سال 278 هجرى در يكى از نبردهاى خود، درگذشت، «ابن عجيف» كه طى نامه اى خمارويه را از درگذشت «يازمان» آگاه كرده بود، جانشين وى گشت و خمارويه او رابر ولايت طرسوس گماشت و با اسب، اسلحه، پول و ... وى را يارى كرد.

خمارويه جنگاورانى را از مصر به همراهى عجيفى، فرمانرواى طرسوس، براى شركت در حمله به سرزمين روم اعزام داشت كه مى توان از آنان «احمد بن أبا» و «بدرحمامى» و «طغج بن جف» رانام برد.

بندر طرسوس تنها تا سال 284 هجرى تابع حكومت طولونيان بود، در اين سال اهالى طرسوس كارگزار ونماينده «ابن طولون» را از شهر بيرون كرده و خواستار حضور معتضد خليفه عبّاسى در آنجا شدند. ازآن زمان طرسوس به عنوان آبراه تحت نفوذ خلفاى عبّاسى درآمد و دولت عبّاسيان كشتيها و ناوگانهاى خود را از آنجا براى تهاجم به سرزمين بيزانسها به حركت درمى آورد در سال 285 هجرى «راغب» غلام موفّق عبّاسى حمله دريايى آغاز كرد و كشتيهاى فراوانى رابه غنيمت گرفت و سه هزار نفر از روميان راكه در اين كشتى ها بودند به قتل رسانده و كشتى ها را به آتش كشيد. [2]

به نظر مى رسد كه دولت عبّاسيان آبراه طرسوس را پايگاهى براى ناوگانهاى خود در درياى مديترانه قرار داده بود كه پس از «راغب» كه معتضد خليفه عبّاسى در سال 286 هجرى وى را از كار بركنار كرد، «دميانه بحرى» غلام «يازمان» سرپرستى آنجا را به عهده گرفت. او شخصى بود كه در سال 287 هجرى از جهت كينه‌اى كه با اهل طرسوس داشت به معتضد عبّاسى پيشنهاد كرد كه كلّيّه شناورهايى را كه مسلمانها در

حملات خود از آنها استفاده مى كردند، به آتش بكشد. بدين سان همه كشتيها و

[1] - ابن اثير، ج 7، ص 439

[2] - همان مدرك، ص 491.