متعلّقات آنها در آتش سوخت كه دربين اين كشتيها پنجاه كشتى قديمى بود كه نوع آن‌

بسيار كمياب و در آن دوران نظير آن وجود نداشت. با به آتش كشيده شدن اين كشتيها، خسارت بزرگى بر نيروى مسلمانها وارد شد. [1] دميانه نقش مهمّى را در پايان دادن به دولت طولونيان بازى كرد، هنگامى كه مكتفى عبّاسى «محمد بن سليمان كاتب» را براى نبرد با طولونيان و منقرض كردن حكومت آنها اعزام كرد وى به سمت شهر «حمص» پيشروى كرد و از آنجا طى نامه‌اى به دميانه كه در آبراه مستقر بود، از او درخواست كرد كه با كشتيهاى خود به سوى ساحل مصر حركت كند و با وارد شدن به رود نيل از رسيدن موادّ غذايى به مردم مصر جلوگيرى كند.

دميانه با ناوگانى مركّب از 18 كشتى جنگى پر از نيروى رزمى و اسلحه [2] به آنجا شتافت و در منطقه «تنيس» با كشتيهاى طولونيان به فرماندهى «وصيف القطرميز» و «خصيب البربرى» و «حماد بن مايخشى الفرغانى» [3] درگير شد كه باشكست آنها، شهر دمياط و تنيس سقوط كرد و به دست عبّاسيان افتاد، و وصيف القطر ميز فرمانده نيروى دريايى طولونى ها گريخت [4]

سپس دميانه در سال 293 هجرى بار ديگر از منطقه آبراه به سوى «فسطاط» حركت كرد و اين در زمانى بود كه «ابن خليج» از هواداران طولونيان بر «عيسى النوشرى» يكى از فرمانروايان عبّاسى، شوريده بود ودميانه موفّق شد وارد فسطاط شود. [5] بدين ترتيب با بازگردانيدن مصر در سال 292 هجرى (905 ميلادى) توسّط عبّاسيان اهمّيّت و موقعيّت نيروى دريايى در طرسوس و سواحل شام ارتقاء دريافت [6]

طرسوس در دوّمين دوره حاكميت عبّاسيان نقش مهمّى را در دفاع از سواحل مصر در برابر حملات فاطمى ها از سال 301 هجرى (914 م)، ايفاء كرد. هنگامى كه‌

[1] - مروج الذهب، ج 4، ص 213.

[2] - النجوم الزاهره، ج 3، ص 136.

[3] - الكندى، ص 245.

[4] - همان مدرك، ص 245 و النجوم الزاهرة، ج 3، ص 110.

[5] - الكندى، ص 262.

[6] - فتحى عثمان، ج 2، ص 352.