كنند، الوارهاى صنوبر، مناطق مدارى، چوبهاى فانوس دريايى و چوبهاى پنبه زنى. [1]

3- فعّاليّت ناوگان فاطميان‌

الف- در خدمت لشكرفاطمى در شام، در برابر قرمطى‌ها

در محرّم سال 359 هجرى، هنگاميكه سپاه فاطمى به فرماندهى جعفر بن فلاح بر دمشق دست يافت، درگيرى و كشمكش ميان فاطميان و قرمطيان بحرين آغاز شد، فاطميان از پرداختن مالياتى كه اخشيديان به قرمطى هامى پرداختند،

سرباز زدند، از اين رو حسن بن احمد قرمطى تصميم به نبرد بافاطميان گرفت ودراين راستا بويهيان وحمدانيان باپول واسلحه وى را يارى كردند، [2] تااينكه توان مقاومت در برابر توسعه طلبى فاطميان در شام، برايش فراهم شد. احمد قرمطى توانست سپاهى گران را براى جنگ با فاطميان در شام ومصر، تدارك ببيند كه نيروهاى اخشيدى وكافورى وگروهى از اعراب عقيلى در آن شركت داشتند. قرمطى‌ها با اين سپاه به دمشق هجوم آوردند ودر منطقه‌اى نزديك دمشق، به نام دكه، لشكريان وى باسپاه فاطميان به نبرد پرداختند ودرگيرى، باشكست فاطميان وكشته شدن جعفر، فرمانده آنان، به پايان رسيد وقرمطى‌ها بر دمشق [3] تسلّط يافتند وظالم بن موهوب عقيلى را بر آن گماشتند.

سپس قرمطيان پيشروى خويش را از دمشق به طرف جنوب ادامه دادند وشهر رمله را به تصّرف خود در آوردند، وآنگاه شهر «يافا» را در محاصره سختى قرار دادند ومردم را تحت فشار گذاشتند، جوهر از مصر، ناوگانى را مركّب از پانزده فروند كشتى كه كمك ها وآذوقه را به نيروهاى محاصره شده خود در «يافا» حمل مى‌كردند، متوجّه آن سامان كرد، امّا قرمطيان آن كشتيها رادر حلقه محاصره خود در آوردند وبه آنها مسلّط شدند واز كشتيهاى جوهر جز دو كشتى كه روميان آن دو رابه غنيمت گرفتند،

[1] - ابن مماتى، ص 365.

[2] - ابن قلانسى، ذيل تاريخ دمشق، ص 1.

[3] - مقريزى، اتعاظ الحنفاء، ج 1، ص 127 و ابن تغرى بردى، النجوم الزاهره، ج 4، ص 58 و محمد جمال الدين سرور، سياست الفاطميين الخارجيه، قاهره 1967، ص 125.