هجرى در آبراه صور وارد شد و عين الدوله ابن ابوعقيل، قاضى شهر را كه بر آن مسلّط شده بود، به محاصره خود در آورد و محاصره خويش را بر شهر شدّت بخشيد، امّا

هنگامى كه سردار «قرلو» فرمانده تركان در سرزمين شام با لشكر انبوه به يارى حاكم صور شتافت، وى مجبور به رها كردن محاصره شهر شد. قرلو با اين سپاه به شهر صيدا شبيخون زد و آن را به محاصره در آورد، بدرجمالى درصدد نجات صيدا برآمد و پس از آنكه توانست خطر را از آن شهر دور گرداند، براى بار دوّم بندر صور را به محاصره خويش در آورد، اين شهر مدّت يكسال از راه زمينى و دريا در محاصره بود امّا آزادى شهر بر او دشوار آمد و آنجا را رها كرد. [1]

بدرالجمالى در لبيك گفتن در خواست خليفه درنگ نكرد و پس از آنكه اوضاع مصر رو به وخامت رفت و فتنه و آشوب آن را فرا گرفت، رهسپار آن سامان شد، امّا حلّ اين مشكل بر او دشوار گشت.

در اين بحبوحه اتسز تركمانى به تحريك «ابن يلد كز» كه پس از كشته شدن پدرش توسّط بدرالجمالى در سال 466 هجرى، به وى پناهنده شده بود، به مصر حمله ور شد. اتسز در سال 468 (1075 م) به دمشق دست يافت و نگذاشت به نام علويان خطبه خوانده شود وپس از آن به سوى مصر پيشروى كرد وبه اراضى آن سرزمين رخنه كرد و نيروهايش به نزديكى قاهره رسيدند.

پس از آنكه مصريان در جمادى الثانى سال 469 هجرى، از «أتسز» شكست خوردند، بدرالجمالى جهت حركت به سوى اسكندريه و حفظ آن، به تدارك شناور و كشتيهاى جنگى پرداخت و اين در حالى بود كه در نبرد «فاصله» [2] سپاه أتسز بر لشكريان مصر چيره شده بود امّا اتّفاقى كه تصوّر آن نمى رفت به وقوع پيوست و نيروهاى اتسز در رجب سال 469 هجرى از لشكريان مصر شكست خورده وبا اين‌

[1] - ابن قلانسى، ص 98.

[2] - ابن قلانسى، ص 110، حاشيۀ 2.