را مدافع انقلاب، اسلام و خط امام نشان دهد. آنها در اين راه حتى اصطلاحات خاص اسلامى را نيز به كار گرفتند. مثلًا به جاى سوسياليسم از «بينش توحيدى» و به جاى پرولتاريا از «مستضعفين» استفاده مى‌كردند. [4] خوشبختانه، چه در قبل از انقلاب اسلامى و چه پس از آن، اغلب مردم مسلمان، نيرنگ حزب توده را بسيار زود تشخيص دادند و فريب دورويى‌هاى‌ آنان را نخوردند.

3- نفوذ: حزب توده پيش از انقلاب، در ميان برخى اقشار جامعه، بويژه نيروهاى مسلّح نفوذ داشت؛ حتى از يك سر لشكر به نام «مقرّبى» براى جاسوسى استفاده مى‌كرد. [1] پس از انقلاب نيز اين نفوذ ادامه داشت، بگونه‌اى كه ناخدا افضلى، فرمانده نيروى دريايى جمهورى اسلامى ايران، متأسفانه توده‌اى از آب در آمد! [2]

4- ترور: حزب توده به منظور حفظ منافع روسيه و رهايى از رسوايى و افشاگرى احتمالى از سوى اعضا، دست به ترور آنان، حتى كادرهاى اصلى حزب مانند لنكرانى (در سال 1331) زد. همچنين نفوذى‌هاى حزب در ارتش، پس از آنكه اطلاعات كافى ارائه دادند، مثل پرويز نوائى، داريوش غفارى، آقا برار خاطرى و محسن صالحى (همگى نفوذى‌هاى حزب در ركن دو ارتش بودند.) و نيز مديران جرايد مخالف مثل محمد مسعود، مدير روزنامه «مرد امروز» (در سال 1326)، ترور شدند. [3]

چرا؟ [4]

1- ساده نگرى: متأسفانه گروهى از جوانان ساده نگر كشور ما در سالهاى گذشته فريب شعارهاى به ظاهر زيباى شوروى سابق را خوردند و در حالى كه فكر مى‌كردند به مردم كشورشان خدمت مى‌كنند، بدترين خيانتها را مرتكب شدند.

[1] نشرِیه «مردم» (12 خرداد 1358)، به نقل از: نبرد طبقاتِی و کارنامه حزب توده، سازمان اتحاد چپ، ص 81.

[2] مطالعات سِیاسِی، مؤسسه مطالعات و پژوهشهاِی سِیاسِی، (پائِیز 1370)، کتاب اوّل، ص 309.

[3] کژ راهه، ص 40.

[4] رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچه گروهکها، محمدرضا اخگرِی، ص 32 و 33.

[5] چرا چنِین عمل کردند؟ (در اِین درس و درسهاِی بعد)