اصل‌ ولايت فقيه را نيز قبول ندارند و فكر مى‌كنند كه به ديكتاتورى مذهبى منجر مى‌شود. [1]

ط- مصدّقى- ملّى: پيشواى خود را مصدّق مى‌دانند.

ى- انحصارگرى: در عين آنكه مخالفان خود را به انحصارگرى متهم مى‌كنند، خود در گزينش همكارانشان بيش از حد انحصارگرى مى‌كنند. به عنوان مثال تمام اعضاء كابينه دولت موقت از ملى‌گرايان طرفدار مصدّق تشكيل شده بود.

يا- بدبينى به نهادهاى انقلابى: آنها به نظام ادارى باقى مانده از رژيم قبل احترام گذاشته و از دخالت نهادهاى انقلابى در امور مختلف رنج مى‌بردند. [2]

4- انشعابها: مهمترين انشعابى كه تاكنون در نهضت آزادى رخ داده است، انشعاب جوانانى است كه مبارزه مسالمت آميز را كافى نمى‌دانستند و به مشى مسلّحانه معتقد بودند.

اين انشعاب در سال 1344 واقع شد و نام سازمان مجاهدين خلق ايران به خود گرفت كه بعدها ماركسيست شدند، سپس با پيروزى انقلاب اسلامى تظاهر به اسلام كردند و در 30/ 3/ 1360 عليه نظام جمهورى اسلامى به طور رسمى به جنگ مسلّحانه پرداختند و اكنون جيره‌خوار صدام حسين هستند. و ارتباط سياسى آنها با آمريكا شهره آفاق است.

چگونه؟

1- تبليغات: نهضت آزادى در هر مناسبت و رويداد سياسى، به طور معمول به انتشار اعلاميه و گاهى جزوه اقدام مى‌كند. كلاسهاى مختلف عقيدتى سياسى برقرار مى‌كند.

خصوصيت‌هاى عمومى تبليغات نهضت آزادى در موارد ذيل نهفته است:

الف- انتقاد: انتقادهاى نهضت آزادى فقط متوجّه علماى دين و حكومت جمهورى‌ اسلامى ايران است. اگر حزبى كه دوست آنهاست، بر خلاف نصّ صريح قرآن هم فتوا

[1] معهذا همواره مدعِی هستند که زِیر چتر «قانون اساسِی» حرکت مِی‌کنند! واقعاً جاِی تعجّب است که اِین آقاِیان نسبت به قانون اساسِی رژِیم شاهنشاهِی که نظام شاهنشاهِی را تثبِیت مِی‌کرد معتقد و مدافع و وفادار بودند و تا آخرِین حد ممکن پافشارِی مِی‌کردند که شاه باشد ولِی فقط سلطنت کند نه حکومت! اما نسبت به قانون اساسِی کنونِی که حکومت اسلامِی و «ولاِیت فقِیه» را تثبِیت نموده از عمق جان مخالفند و هرگز نتوانسته‌اند خود را به قبول صمِیمِی آن وادار کنند. اِین مسأله نشان مِی‌دهد وفادارِی آنها به قانون اساسِی گذشته نِیز به خاطر غربِی بودن آن بوده است.

[2] تحلِیلِی بر انقلاب اسلامِی، جزوه آموزشِی، منوچهر محمّدِی، دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سِیاسِی، ص 114 ـ 116. (کل قسمت 3 خلاصه شده از جزوة مذکور است.)