شرعى از طريق سازمان آزاديبخش فلسطين عليه رژيم اشغالگر قدس مصرف شود. به دنبال هر كدام از اين موضع گيريهاى رهبر فقيدانقلاب اسلامى، مردم و علماى ايران به كمك مردم مسلمان فلسطين شتافته، وجوهى را در اختيار آنان نهادند. [1]

يكى ديگر از جلوه‌هاى بارز مخالفت مردم ايران با رژم غاصب اسرائيل در اواخر اين دَهه، تظاهرات ضد اسرائيلى در بازيهاى آسيايى تهران بود كه مردم در ورزشگاه يكصدهزار نفرى بطورجالبى از خود بروز دادند كه شاه از شدت احساسات ضد اسرائيلى مبهوت شد. [2]

روابط رژيم شاه با اسرائيل در دوران ژاندارمى ايران‌

در آغاز دهه 1350 ه. ش چند تحوّل مهم منطقه اى و بين المللى رخ داد كه تا حدودى باعث كاهش نقش محورى روابط سياسى ايران و اسرائيل شد. مهمترين اين تحوّلات خروج نيروهاى انگلستان از شرق كانال سوئز و منطقه خليج فارس بود. مشكل جايگزينى نيروهاى انگليسى و حفظ امنيت كشورهاى كوچك خليج فارس و منابع مهمّ انرژى آن از طريق «سياست دو ستونى» و «نقش ژاندارمى» ايران حل شد. براى اين كه ايران بهتر بتواند نقش خود را ايفا كند، لازم بود كه روابط نزديكترى با كشورهاى عرب منطقه، بويژه عربستان سعودى كه ستون دوم اين سياست را تشكيل مى‌داد، داشته باشد. تحول مهمّ ديگر اين زمان درگذشت «عبدالناصر» و روى كار آمدن «انور سادات» و برقرارى روابط مجدّد ايران و مصر بود كه در زمان ناصر قطع شده بود. هر دو مسأله از يك سو باعث نزديكى بيشتر ايران با كشورهاى مسلمان عرب منطقه بود با اسرائيل روابط خوبى نداشت و از سوى ديگر باع گسترش روابط آمريكا با كشورهاى مخالف اسرائيل بود، كه مى توانست از هر دو جهت روابط ايران و آمريكا با اسرائيل را تحت شعاع خود قرار دهد، امّا هر چه زمان گذشت بهتر مشخص شد كه مثلث ايران، عربستان و مصر نه تنها مخالفتى با اسرائيل ندارد، بلكه مصر كم كم از شوروى فاصله گرفته به‌

[1] - نهضت امام خمينى، روحانى، ج 2، ص 400-394.

[2] - ر. ك: سياست خارجى ايران در دوران پهلوى، ص 392.